Spreken naar de mond des HEEREN

’t Kwam echt ongelegen. Met de deurknop in de hand keek ik recht in een ontredderd gezicht van een nog jonge man die zojuist had aangebeld. Het klonk als een noodkreet: ‘Dominee kan ik u even spreken, ik ben praktiserend homo’. Alle arbeid voor de nog lang niet voorbereide preek bleef liggen op het bureau. De man (laten we hem George noemen), zakte al in een stoel op de studeerkamer. Met grote gereserveerdheid nam ik schuin tegenover hem plaats. Allerlei gedachten kwamen boven. Het lag voorin mijn mond om stevig uit te halen: de Bijbel spreekt toch heel duidelijk over ons leven voor Zijn heilig aangezicht?