JBGG cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van JBGG te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van JBGG.

Bekijk het origineel

Charles, de kleine schoorsteenveger

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Charles, de kleine schoorsteenveger

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

De vader van Charles, de hertog van Belville, stierf toen Charles heel jong was, dus moest zijn moeder hem alleen opvoeden. De hertogin had één groot verlangen: dat Charles als kind een nieuw hart zou krijgen van de Heere. Maar hoe meer ze voor hem bad, hoe meer ze over de Heere Jezus Christus sprak, hoe minder Charles luisterde. Hij was ongehoorzaam en koppig, droomde weg onder het lezen uit Gods Woord en lette niet op als moeder bad. De hertogin had veel verdriet en huilde vaak, maar strafte Charles niet als hij ondeugend of brutaal was, waardoor hij steeds meer zondigde. Op een dag zat de hertogin in haar studeerkamer, toen een dienstknecht binnenkwam en vertelde dat Charles al een uur vermist was. Iedereen zocht mee, maar niemand vond hem.

Er gaan een paar jaar voorbij. En al die jaren bekijkt de hertogin iedere jongen die ze ziet, of het misschien haar Charles is. Nadat de hertogin die zomer een paar weken op het platteland is geweest bij vrienden, komt zij op een middag thuis en ziet een magere bleke jongen tegen de muur van de eetkamer geleund. “Wat is er aan de hand, jongen?” vraagt de hertogin. De jongen stamelt dat hij de schoorsteen heeft schoongemaakt en dat zijn meester het nu controleert. “Maar waarom huil je dan?” Houdt de hertogin vol.

“Omdat… omdat…” de jongen probeert te praten maar snikt het uit.

“Rustig maar, vertel het me”, sust de hertogin.

“Ik ben bang dat mijn meester me weer zal slaan”, zegt de jongen huilend.

“Slaat hij je vaak?”

“Bijna elke dag, mevrouw.”

“Maar waarom?”

“Hij zegt dat ik niet genoeg verdien en dat ik op straat gespeeld heb in plaats dat ik werk heb gezocht, maar dat is niet waar hoor! Ik roep en ik klop op deuren. En als ik wel geld heb verdiend, dan is hij boos dat ik niet snel genoeg klim en niet goed schoonmaak.”

“Hoeveel verdien je?” vraagt de hertogin.

“Niets, mijn meester geeft me eten, maar altijd ga ik met honger naar bed.”

“Dit kan zo niet”, zegt de hertogin, ik denk dat ik maar eens met je meester moet praten.”

“O nee, alstublieft mevrouw, hij zal me daarna nog meer slaan! Ik klaag nooit tegen iemand, alleen ’s avonds…”

“Tegen wie?” Vraagt de hertogin

“Tegen God.”

“Wat zeg je dan tegen Hem?”

“Ik vraag of Hij mij terug wil brengen bij mijn moeder”, antwoord de jongen en zijn ogen vullen zich weer met tranen. De stem van de Hertogin klinkt zachtjes als ze zegt: “Dus je hebt wél een moeder.”

“O ja, ze is een hele vriendelijke moeder, ik wilde dat ik naar haar toe kon, maar ik weet niet waar ze woont. Ik weet alleen nog iets van een groot huis met een mooie tuin, zegt de jongen en hij kijkt even om zich heen, het lijkt wel op dit huis. Mijn moeder leek op u, maar zij droeg geen zwarte kleren.” De hertogin voelt zicht slap worden en pakt gauw de stoel die het dichtstbij staat. Dan vraagt ze: “Heeft de Heere je weleens geantwoord, mijn kind?”

“Niet dat gebed, maar ik weet zeker dat Hij mij op een dag zal horen!”

“Hoe weet je dat zo zeker?” “Omdat Hij dat in Zijn Woord heeft gezegd.”

“Dus je gelooft dat God gebeden verhoort?”, vraagt de hertogin.

“Ja mevrouw, Hij heeft sommige gebeden al verhoord: ik bad of ik mocht leren lezen en dat ik een Bijbel zou krijgen. Een vriendelijke man gaf mij op een dag een Bijbel en leerde me een beetje lezen. Soms ben ik heel erg blij als ik bid.”

“Voel je je blij? Wat zeg je dan in je gebeden?”

“Ik zeg het gebed dat mijn moeder mij geleerd heeft”, vertelt de jongen.

“Wat is dat gebed dan, bid het met mij”, het hart van de hertogin bonst. De kleine jongen knielt naast haar neer, vouwt zijn handen en sluit zijn ogen, waaruit een paar tranen ontsnappen. Met trillende stem zegt hij: “Heere, bekeer me, en verander mijn hart. Leer mij van U te houden en van anderen te houden zoals Jezus ons dat geleerd heeft. Amen.”

“Mijn kind!” roept de hertogin uit, en ze omhelst hem stevig. “Je bent mijn zoon!”

Charles kijkt haar aan met een verwarde blik en een betraand gezicht. “Ik ben je moeder”, zegt ze met een luide snik. Dan knielt ze naast haar zoon en roept vanuit de grond van haar hart uit: “O Heere, vergeef mij dat ik tegen U gezondigd heb door mijn ongeloof en mijn twijfel aan Uw belofte. Ik was zo ongeduldig. Ik heb zo vaak voor zijn bekering gebeden, maar wilde niet wachten, en toch hebt U mij gehoord!”


Charles heeft een gebed van zijn moeder geleerd; zoek het op in de tekst hierboven en schrijf het met mooie letters op een kaart of papier. Dit korte gebed heeft de Heere gezegend voor Charles. Ook voor jou?


Dit verhaal is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het komt uit het boek ‘Een redder in nood’. Het is geschreven door Joël R. Beeke en Diana Kleyn en is uitgegeven door De Groot Goudriaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 11 juli 2024

Daniel | 36 Pagina's

Charles, de kleine schoorsteenveger

Bekijk de hele uitgave van donderdag 11 juli 2024

Daniel | 36 Pagina's