Vlucht naar vrijheid

“Eigenlijk wist ik dat zelf niet eens…” begint Sara haar verhaal. “Mijn vader was christen, maar dat wisten wij niet. Hij was in gevaar, we moesten weg. Met het vliegtuig zijn we naar Nederland gevlogen. Ik dacht dat we daarnaartoe gingen voor vakantie.” In Nederland komt Sara erachter dat haar vader christen is. “Hij had er in Iran nooit iets over gezegd om zijn gezin te beschermen. Aangekomen in Nederland lag ineens een Bijbel op tafel en zag ik mijn vader er veel uit lezen. Ik werd nieuwsgierig. Ik ging ook de Bijbel lezen en ik mocht met mijn vader mee naar een kerk. Ik wilde weten waarom mijn vader voor dit geloof heeft gekozen, terwijl dit verboden is in Iran.”

Iran

“In Iran leefde ik gewoon mijn leven. Had school, ben een tijdje docent Engels geweest voor kleine kinderen. Ik dacht: “Na de afronding van mijn studie wil ik Engels gaan lesgeven”. Dat was mijn droom! Ik zat in de puberteit en had geen volwassen gedachten over het leven. Hoe erg was het om alles achter te laten! Iran is een land van strenge regels. Je moest die houden, omdat je anders in de problemen zou komen. Mijn vader moest zijn bekering geheimhouden, anders zou hij gedood worden.”

Nederland

Op haar 15 ^e kwam Sara in Nederland. Alles was anders. Vreemd. Nieuw. Ze moest erg wennen. “Het was zo onbekend… Ik had geen vertrouwen meer in mijzelf en in de toekomst. We kwamen in een AZC en ik moest naar een school om de Nederlandse taal te leren. Ik maakte me zorgen over hoe ik in contact zou kunnen komen met de mensen hier, of ik vrienden zou krijgen en hoe het moest met mijn studie. Het kostte veel tijd om in te burgeren.”

Kerk

Sara en haar familie kregen een woning toegewezen in Tilburg. “Hier volg ik nu de opleiding doktersassistent. Mijn vader blijft naar de kerk gaan waar we vandaan kwamen, maar ik ga liever naar een kerk dichterbij. Ik zocht daarom op internet en vond de evangelisatiepost Het Kruispunt. Iedere zondag ga ik naar de kerk en ik volg een Bijbelstudie. Ik voel diep in mijn hart dat het christelijke geloof het ware geloof is. De Bijbel raakt me aan. In Iran wist ik niets van het christendom. Het was het plan van God om mij hier te brengen en ik ben daar heel blij mee.”

(On)zekerheid

“Mijn ouders hebben inmiddels een verblijfsvergunning gekregen,” vertelt Sara verder. “Ik wacht nog steeds op de keuze van het IND. In het begin maakte ik me daar veel zorgen over. Momenteel kan ik zeggen: “Laat het maar rusten. Wat God doet is goed”. Ik heb God leren kennen en als ik terug naar Iran moet, dan zal Hij daar een bedoeling mee hebben. Hij is degene die mijn leven richt.”

Een oproep van Sara voor jonge christenen

“Sommige klasgenoten van mij zijn christelijk opgevoed. Toch blijkt uit hun leven dat ze helemaal geen christen willen zijn. Hoe kan dat? Er is vrijheid en je wilt niet geloven? In Iran willen zoveel mensen in onze God geloven en dat mag daar niet. Het is bijzonder dat jij christen mag zijn. Luister naar God. Je hebt Hem nodig in je leven. Je denkt wel dat je zelf je keuzes kunt maken, maar echt waar… Je kunt niets zonder de leiding van God. Het is daarom goed dat je met je hart gelooft en ruimte maakt voor Hem in jouw leven!”

Sara • Studie: MBO doktersassistente

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen