Prachtige gewoonte

Eens, lang geleden, was ik op een doordeweekse dag te gast in een kleine, kerkelijke gemeente. We verdiepten ons als pabostudenten in de verschillende culturen in ons land. En deze gemeente bestond voornamelijk uit Afrikaanse vluchtelingen. Zij zouden ons vertellen over hun leven en over hun ervaringen als asielzoeker, hier in Nederland.

We gingen niet direct met elkaar in gesprek. Eerst was er een korte preek. De kleine, heel donkere voorganger vertelde met vuur waarom: God, was het immers die zijn gemeente en de studenten bij elkaar bracht, en daarom moest Hij allereerst de eer krijgen. Daarna kwam de tijd om elkaar te spreken en met elkaar te eten.

De prediker preekte in het Frans, zijn vrouw, een Française, vertaalde naar het Nederlands. Wij luisterden en ik, kritisch meisje, leerde daar iets heel belangrijks. Namelijk dat die, voor mijn gevoel uitgesleten gewoonte om altijd maar met Bijbellezen en gebed te beginnen (in wat voor bijeenkomst we ook waren) een prachtige gewoonte is. Iets om te koesteren. Iets ouds, zag ik in een nieuw licht.

Opdracht

Ongetwijfeld zie jij ook veel gewoontes en gebruiken om je heen. Je denkt er bijna niet over na, zo ‘gewoon’ zijn ze.

Schrijf er drie op. In elk kader één. Denk vervolgens na over deze gewoonten. Wat is er mooi en goed aan? Praat er ook eens over met elkaar. Schrijf de uitkomst op.

Matthéüs 13: 52

En Hij zeide tot hen: Daarom, een iegelijk schriftgeleerde, in het Koninkrijk der hemelen onderwezen, is gelijk een heer des huizes, die uit zijn schat nieuwe en oude dingen voortbrengt.

Nadenker

Zet de gewoonte de Heere in het middelpunt?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen