Het verhaal van de cover: Rosanne de Waard

Hoe ziet het leven van een vrachtwagenchauffeur eruit?

“Elke avond vroeg naar bed, zo rond een uur of acht. Ik heb verantwoordelijk werk dus het is belangrijk dat ik goed uitgerust de weg op ga. Om drie uur ’s nachts begint mijn rit. Ik rijd groenten en fruit. Eind van de middag ben ik meestal weer thuis, maar eigenlijk weet ik de tijd nooit van tevoren.”

Is het lastig, vrouw zijn in een mannenwereld?

“Nee, niet echt. Je moet een grote mond hebben, dat is wel handig. Ik krijg juist waardering dat ik op de vrachtwagen zit. Ik kom veel dezelfde mensen tegen, je kent elkaar. Het voordeel daarvan is dat de lol er voor mannen af gaat om vervelende opmerkingen te maken. Het is supergezellig! Soms zijn mannen kritisch, maar dan denk ik: “Lach maar, ik dóe het wel ff.”

Hoe kwam je erbij, om dit beroep te kiezen?

“Eerst stond ik in de winkel en op de markt. Soms ging ik met mijn oom mee op de vrachtwagen en mijn vader rijdt ook weleens. Ik vond het altijd wel mooi. Tot mijn vriendin een vacature doorstuurde. “Is dat niks voor jou?” Ik belde met de baas en die stelde voor om een middagje met zijn dochter mee te rijden, toen was ik verkocht.”

Gaat dit werk ten koste van je sociale contacten?

“Ja, absoluut. Daar heb ik weinig tijd voor. Mijn vriendinnen begrijpen dat prima, dus als ik een keer op tijd thuis ben, kan ik zo even aanwaaien. En met mijn vriendin, die ook rijdt, bel ik veel onderweg.”

Herinner je je een moment dat je niet snel vergeet?

“Serieus, elke dag kent gevaarmomenten. Iedere automobilist zou eens met een vrachtwagen mee moeten. Mensen hebben geen idee hoe gevaarlijk ze soms doen! Eén ding vergeet ik niet snel. Een mevrouw bedacht dat ze rechtsaf wilde. Ze deed haar knipperlicht niet aan. Ik moest vol in de remmen. Alles blokkeerde, rook…! Dan bibber ik wel even achter het stuur.”

Wat is het minst leuk aan je werk?

“Echt elke dag is leuk!” Na even denken: “Tanken. Dat is zo jammer van je tijd. Aan twee kanten van de vrachtwagen honderden liters diesel en ook nog diesel tanken voor de koelmotoren.”

Wat maakt een christelijke vrachtwagenchauffeur anders dan een niet christelijke vrachtwagenchauffeur?

“We rijden, in tegenstelling tot veel andere bedrijven die fruit rijden, niet op zondag. En verder, tsja… met mijn werkkleding onderscheid ik me niet.

In mijn taalgebruik probeer ik dat wel te doen. Maar de contacten met klanten zijn te vluchtig om een gesprek over het geloof te kunnen hebben. Met collega’s onderling praten we natuurlijk wel eens over meer dan de dagelijkse dingen.”

Zou je het andere meiden aanraden?

“Zeker, het is superleuk. Je moet er wel een bepaald type voor zijn. Maar voor de mannenwereld hoef je echt niet bang te zijn.”

Deze Daniël gaat ook over genderdiversiteit. Laat jouw licht daar eens over schijnen?

“Nou, dat is niet zo moeilijk. God heeft man en vrouw geschapen. Niets meer. Man en vrouw horen bij elkaar, iets anders kan gewoon echt niet! Ook als je je anders voelt, dan nog…. Ik hoorde de preken van onze dominee daarover en zo simpel is het.”

Leeftijd: 22 jaar

Kerkelijke gemeente: Dooplid Gereformeerde Gemeente van Kesteren

Woonplaats: Lienden

Beroep: vrachtwagenchauffeur, koeltransport

Hobby’s: vrachtwagens poetsen, gezelligheid met vriendinnen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen