In dienst van het Woord

Het boek bestaat uit zeven hoofdstukken. De eerste twee gaan over de prediking en de predikant, en zijn afkomstig uit De Saambinder en Daniël. Hoofdstuk drie en vier gaan over het Bijbels onderwijs, samengesteld uit bijdragen en lezingen die gehouden zijn voor ondermeer de Jeugdbond. In hoofdstuk vijf tot en met zeven wordt met name de kerkorde en de daarbij behorende kerkstructuur behandeld. Die inhoud is ook eerder verschenen in De Saambinder.

De schrijver is erin geslaagd om een best wel moeilijk – en volgens sommigen dor – onderwerp op een toegankelijke manier te beschrijven. Steeds worden de lijnen van de kerkorde binnen onze gemeenten verbonden met een Bijbels argument. Bijzonder is ook de waardering voor de oprichter van ons kerkverband, dominee G.H. Kersten. Hij was een groot voorstander van het handelen volgens de Dordtse Kerkorde (DKO). De Heere is een God van orde en dat horen we ook terug te zien in de kerk. Hier en daar klinkt een kritische noot in het boek, als dominee P. Mulder bijvoorbeeld stelt dat het levensgevaarlijk is wanneer mensen zich geruststellen met het horen van een ruime prediking. “Een gunnende prediking is niet bedoeld om mensen op te bouwen in hun eigen vermogens. Integendeel, bij een ruime Evangeliebediening hoort wezenlijk het ernstig stellen van de droeve werkelijkheid van de totale doodstaat van de mens. En dat zonder wedergeboorte niemand het Koninkrijk Gods zal zien.” Graag had ik hier wat concrete voorbeelden van willen lezen. Hoe dienen wij om te gaan met een gunnende prediking die onevenwichtig is, of met een te nauwe prediking waarbij de nadruk vooral valt op de ellendekennis en er nauwelijks gewezen wordt naar Christus? Wellicht zou de predikant hier - in de geest van Kersten - nog aandacht aan kunnen besteden?

Hoewel deze uitgave allereerst bedoeld is voor ambtsdragers en gemeenteleden, worden jongeren niet vergeten. Het treft me als ik iets van kwetsbaarheid proef die niet vanzelfsprekend is: “Ook vandaag luisteren jongeren echt als er eerlijk gesproken wordt over bekering of over verkering. En laten ze dan maar vragen stellen of er soms tegen duwen en schoppen. Laten wij hen dan verbondenheid tonen vanuit onze identiteit. En laten we steeds proberen uit te leggen en te werven.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen