Spannende Survival

Moeder Visscher stelde voor dat vader Luite en zoon Wicher mee zouden gaan met deze driedaagse. Wicher: “Wij vonden dat een heel goede tip van mama. De survival leek ons een leuke uitdaging om elkaars grenzen te leren kennen”. Ook in gezin Gouman was het de moeder die vader Dick en zoon Jesse aanmeldde. “Jesse heeft, na de verhalen van zijn broers, al jaren uitgekeken naar deze driedaagse.”

Hoogtepunten

Wat denkt Wicher dat voor zijn vader het hoogtepunt van de driedaagse was? “De eigen tent bouwen op de tweede avond.” Vader Visscher geeft zijn zoon gelijk. “Met de beperkte middelen lukte het ons eerst niet om in het donker samen een primitieve tent te bouwen waar we de nacht in door moesten brengen. Dat leverde in het begin wat wederzijds gemopper op, maar dat was snel over toen de knop omging. We kwamen samen in de overlevingsmodus en hebben er het beste van gemaakt! Een tweede mooi groepsmoment vond ik

de afsluitende toespraak van vader aan zoon.” Over het hoogtepunt van zijn zoon hoeft vader niet lang na te denken. “Het mountainbiken.” “Ja, dat klopt”, zegt Wicher. “Het lekker crossen door de bossen en de bergen, met name het afdalen vond ik heel gaaf. Ook kwam ik erachter dat mijn vader nog lekker speels is, in het klimbos en bij het lekker crossen!” Vader Visscher genoot erg van het samen ‘aanpakken’. “Met z’n tweeën eten koken en een tent bouwen. Er was zelfs geen gemopper over het op primitieve wijze bereide warme eten, ook al kon het niet tippen aan moeders kookkunst.”

Potje kos

Bij vader Gouman was het koken potje kos een hoogtepunt. Wat dat is? “Potje kos is een mengsel van ingrediënten waar we normaal gesproken bij het boodschappen doen aan voorbijlopen. Zoals zoete aardappel, ui en wortel. Dit wordt allemaal fijngesneden en met vlees in een pan gedaan en dan laat je het lekker sudderen. Als het fijn snijden niet lukt, omdat er niet genoeg messen zijn, gebruiken we gewoon een snoeischaar. Dit werkt echt heel goed.” Jesse vond het mountainbiken het hoogtepunt. “Thuis mountainbike ik ook graag, maar in Nederland hebben we niet zulke bergen en dalen als in de Ardennen.” Jesse ontdekte dat zijn vader een enorme doorzetter is. Zijn vader merkt op hoe goed Jesse is in de omgang met anderen. Hij spreekt zijn bewondering uit voor het feit dat zelfs het opzetten van de tent in het donker, ondanks de vermoeidheid, zonder mopperen gebeurde. Ook de Bijbelstudiemomenten waren leerzaam.

Om nooit te vergeten

Vader en zoon Gouman: “Toen we een andere slaapplaats op moesten bouwen, konden we kiezen: omlopen en klimmen, of dwars door het water. Dat was heel koud! We probeerden zoveel mogelijk spullen mee te nemen anders moesten we nog een keer heen en weer. We rolden onze slaapzak, zakken chips, kussens, schoenen en sokken in een stuk zeil. Hier en daar viel iemands kussen in het water. We moesten namelijk ook alle spullen om ons nachthutje te bouwen meenemen. Dat blijft je bij.” Wicher: “Het buitenslapen, mountainbiken en eten koken ga ik niet meer vergeten!” Vader: “De onderlinge verbondenheid met mijn zoon, maar ook met de andere vaders. De afsluitende bespreking op de ochtend van de derde dag en de onderlinge gesprekken met meerdere vaders waren verrijkend.”

Vermoeiend

“Drie dagen was wat ons betreft precies genoeg. De tweede avond onder de Bijbelstudie met de andere vaders en zoons voelden we goed dat de vermoeidheid zijn tol ging eisen! Het waren erg intensieve dagen”, aldus vader Gouman. Ook voor de ervaren vader Visscher zijn drie dagen precies lang genoeg, hoewel Jesse het veel te kort vond.

Aanrader

Zou elke vader dit met zijn zoon moeten doen? Wicher én Jesse: “Ja, want het is heel leuk!” Vader Luite: “Je bent tijdens deze dagen echt op elkaar aangewezen en leert elkaar hierdoor nog beter kennen. Voor ons was het een heel mooi moment van samen optrekken!” Vader Dick: “Het is heel samenbindend. Ook de contacten met andere vaders waren heel fijn.”

Hout sprokkelen

Hoewel het voor Jesse en zijn vader allemaal van een leien dakje ging, was dat voor Wicher en zijn vader wel anders. Op de eerste avond moesten ze in vier groepen met kaart en kompas een plek opzoeken waar een tas verborgen was. Wicher: “Bij vertrek uit het kamp kregen we nog de opdracht van de leiding mee om hout voor het kampvuur mee terug te nemen. Nadat we na enig speurwerk de tas gevonden hadden gingen we terug. Een van de vaders zag in het struikgewas een forse boom liggen die de vijf vaders toen op de schouders naar het kamp hebben gebracht. Daar bleek de boom veertien meter lang te zijn. Eén vader heeft de boom in mootjes gehakt. Het kampvuur heeft er lang van kunnen branden. Het zien van de verbaasde gezichten van de anderen was erg leuk.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen