Hulp in de nacht

De eerste nacht in een reeks nachtdiensten is al grotendeels voorbij. Zo’n eerste nachtdienst is vaak even flink schakelen in je dag- en nachtritme. We zijn deze hele nacht al flink aan het werk. De ritten volgen elkaar op. En nu, bij het ochtendgloren, begint mijn biologische klok hevig te protesteren. Mijn collega tobt zichtbaar met hetzelfde probleem. Ik begeef me op een zitbank. Eerst verticaal, dan een poosje diagonaal en kort daarna horizontaal. Jij raadt het al… De slaap heeft me te pakken.

Even later schrik ik wakker van de piepende pieper. Slaperig lees ik op het display een opdracht om naar een andere ambulancepost te rijden. Wellicht een ambulance tekort daar. Nog stevig vast in de greep van de slaap poog ik m’n collega te vertellen dat we maar moeten gaan… Vanzelfsprekend… Heel even nog… Tja, en toen ging het mis. Als een blok vallen we beiden weer in slaap. Niet fraai voor ambulancemensen die wakker behoren te zijn! Vijfentwintig minuten later worden we weer opgeschrikt door de pieper. Wat hebben we nu? Een spoedrit aan de andere kant van de regio! Nabij de ambulancepost waar we al bijna hadden moeten zijn. Oeps! Hup, overeind, naar de garage, deur omhoog, instappen, ambulance starten en wegrijden! We gaan naar een patiënt die een acuut probleem in de hersenen lijkt te hebben. Onder het motto time is brain zijn dit een beetje de ritten van de categorie ‘elke seconde telt’. Het is nog rustig op de weg. M’n collega rijdt flink door. Eenmaal ter plaatse blijkt de situatie mee te vallen. Gelukkig! Tijd om een beetje te onthaasten. Als we uiteindelijk de zorg voor onze patiënt hebben afgerond, gaan we op de terugweg naar onze ambulancepost. We zijn een beetje verbaasd over het ‘verslapen’ wat ons is overkomen. Wat nou als dit een reanimatiemelding was geweest? Of als de patiënt er ernstiger aan toe was?

Inmiddels zijn we alweer een paar jaar verder. Gelukkig is zoiets mij niet nog een keer overkomen. Nieuwe werkafspraken helpen daarbij. Het is natuurlijk geen fraai verhaal: vanuit een noodsituatie bel je hulpverleners waarop je denkt te kunnen rekenen, maar die blijken in slaap te zijn gevallen en komen daardoor later.

Ken jij de woorden van de Heere Jezus: Bij de mensen is dat onmogelijk, maar bij God zijn alle dingen mogelijk (Matth. 19:25-26)? Eigenlijk is het in dit verhaal precies andersom. Slapende aardse hulpverleners? Een slapende hemelse Hulpverlener? Bij de mensen is dat mogelijk, maar bij God is dat onmogelijk! Is het echt nacht? Lig je wakker? Voel je je eenzaam? Ben je bang? Voel je je in de nacht van je leven? Is het donker om je heen? Kom joh, de hemelse Hulpverlener slaapt nooit! Zing je biddend mee?

“Toon ons Uw goedheid en Uw macht, Door Uw bescherming, dezen nacht, Behoed ons tegen ramp en leed, En blijf tot onze hulp gereed.”

Ken jij een mooier slaaplied?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen