Wij hebben OP U GEWACHT!

Het is halverwege vorige eeuw, dus zo’n zeventig jaar geleden. Gladys Aylward, een zendelinge uit Engeland is op missie. De Heere heeft haar de weg gewezen richting de grens van China met Tibet. Samen met een Chinese arts is ze onderweg gegaan. De eerste dagen had ze vol geloof gewandeld. In de dagen die volgden, werd dat geloof onder druk gezet en nu, op de elfde dag, is ze het kwijt, helemaal kwijt. De arts probeert haar wel te bemoedigen. Maar opeens ziet Gladys in hoe gevaarlijk de reis is geweest en hoe onmogelijk het is om dit bergpad te vervolgen. Dit is het einde. Als ze een rots bereiken, zakt Gladys neer. Elk obstakel lijkt nu tot haar te zeggen: “Het is onmogelijk. Je zult je doel niet bereiken”. Gladys, die Chinees is onder de Chinezen, die al zoveel overwinningen heeft behaald op het ongeloof, zoveel kinderen heeft gered, zoveel Chinezen het Evangelie heeft verteld, is alles kwijt. Ze zit er als een zielig hoopje ellende. Ze heeft nu zelf hulp en bemoediging nodig. De arts heeft een idee. “Laten we zingen”, zegt hij. Zonder op Gladys instemming te wachten, zet hij in. Eerst zacht en alleen, dan harder tot Gladys haar hoofd opheft en ook mee begint te zingen. Samen zingen ze een Chinese vertaling van een lied dat wij kennen als psalm 100.

“Juich, aarde, juicht alom den HEER';

Dient God met blijdschap, geeft Hem eer;

Komt, nadert voor Zijn aangezicht;

Zingt Hem een vrolijk lofgedicht.”

Het gezang klatert van de bergen. Het weerklinkt in de dalen. Gladys' ziel wordt opgebeurd. En terwijl ze zingen op de berg gebeurt er iets onder de berg. Twee jongemannen kijken elkaar aan in het dal. Hier hebben ze drie jaar op gewacht! “Dit zijn de boodschappers waar wij op wachten!”, zegt de een. “Alleen mensen die God kennen, kunnen zo zingen”, zegt de ander. Terwijl de ene monnik naar het klooster snelt om de goede tijding te vertellen en alles in gereedheid te brengen, klimt de ander naar boven. Dan ontmoeten ze elkaar. Twee zingende christenen en een jonge boeddhistische monnik. De monnik met zijn gladgeschoren hoofd en zijn kenmerkende oranje gewaad spreekt: “Wij hebben op u gewacht”.

Eenmaal in het klooster gebracht brengt Gladys het Evangelie onder de monniken.

Dit verhaal is gebaseerd op het boek De vrouw met het Boek geschreven door mevrouw M.A. Mijnders-van Woerden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen