Het juiste Adres

Daar zit je dan, met je overvolle bureau en een flinke bak koffie achter je laptop. Huiswerk maken? Was het maar waar. Een enorm lang werkcollege sociologie op vrijdagmiddag dat duurt tot vroeg in de avond. OP VRIJDAG! Gedeelde smart is halve smart en samen met mijn studiegenoten worstelen we ons door de Zoom-meeting.

Zo zwaar heb ik het overigens niet. Op de universiteit studeren mensen van over heel de wereld. Zo hebben we ook een Chinees meisje in de klas die helaas niet naar Nederland kon komen. Vanwege het tijdsverschil zit zij tot diep in de nacht in het werkcollege…

Tijdens het werkcollege splitsen we op in breakout-rooms zodat we in kleine groepjes kunnen nadenken over moeilijke vragen. Het gaat over het seculariseren van de samenleving en of we daar verklaringen voor konden bedenken. Waarom wordt de westerse wereld steeds minder gelovig? Daarbij moesten we rekening houden met denominalisatie. Oftewel: is er een verschil tussen de protestanten, roomsen en orthodoxen?

Ik zat met een roomse man in mijn groepje en hij wist wel een verschil tussen roomsen en protestanten. Hij kon namelijk altijd gaan biechten en weer met een schone lei beginnen, maar die protestanten lijken altijd hun zonden mee te moeten dragen. Zij biechten immers niet.

Die protestanten lijken altijd hun zonden mee te moeten dragen. Zij biechten immers niet.

Dit raakte mij. Wij protestanten biechten niet. Is dat waar? Als het goed is, biechten we iedere dag in het persoonlijk gebed tot God. Maar er zit nog iets anders achter. “Protestanten lijken altijd hun zonden mee te moeten dragen”, zo zegt hij. Zijn protestanten nooit vrolijk? Zijn kinderen van God nooit verblijd? Of zijn blijde protestanten niet te onderscheiden van de wereld? Dat is stof tot nadenken. Natuurlijk kun en hoef je niet altijd vrolijk zijn. Helemaal niet als je met een diep zondebesef over de wereld gaat. Maar waren er geen blijdschap en liefde in de eerste christengemeenten?

Spontaan flapte ik eruit dat ik niet biecht omdat ik ook direct met God kan praten. Ik heb daarvoor geen tussenpersoon nodig en kan direct aan God mijn zonden belijden. God Zelf is het beste Adres om met je zonden terecht te komen.

Ik moet regelmatig denken aan wat deze man zei. Wat stralen wij uit? Biechten wij misschien niet genoeg onze zonden aan God? Gelukkig ervaar ik in mijn gemeente vaak saamhorigheid en gastvrijheid. Als er geen pandemie was geweest, had ik deze man uitgenodigd om mee te gaan naar een protestantse dienst…

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen