HELIKOPTER- VLUCHT

Ons leven is als een helikoptervlucht. De helikopter is vol met mensen, op weg naar hun eeuwige bestemming: de hemel of de hel.

Achterin de helikopter zit een oude man. Het grootste gedeelte van de tijd slaapt hij. Af en toe is hij wakker en dan luistert hij naar de stem door de luidsprekers. Die stem wijst op het gevaar van de vlucht en op het reddingsmiddel, waarvan er voldoende aanwezig zijn. Maar al snel valt hij weer in slaap.

Tegenover hem zit een jong gezin. Zij proberen de vlucht zo comfortabel mogelijk te maken. Moeder zorgt ervoor dat de kinderen heerlijk kunnen zitten tijdens de helikoptervlucht. Vader heeft genoeg meegenomen, waar hij zich tijdens de vlucht mee kan vermaken. Op het moment dat de stem door de luidsprekers klinkt, wordt alles even aan de kant gelegd. Maar kort daarna zijn ze weer druk bezig.

Schuin voor het jonge gezin zit een jongeman. Hij bemoeit zich niet met anderen. Hij heeft oordopjes in zijn oren. De stem die door de luidsprekers klinkt, mist hij. Op een van de voorste stoelen zit een jonge vrouw. Zij zit veel te lezen in een zwart boek. Als de stem uit de luidsprekers klinkt, vouwt ze eerbiedig haar handen. En soms, als de Zon schijnt, zie je iets glinsteren op haar rug. Een parachute.

Tegenover de jonge vrouw zit een echtpaar. Keurig gekleed. Niets op aan te merken. Ze praten heel veel. Ze spreken hun afkeuring uit over de jongeman die schuin voor hen zit. Ze praten over het geglinster op de rug van de jonge vrouw en hebben daar zo hun eigen mening over. Als de stem door de luidsprekers klinkt, luisteren ze aandachtig. Soms knikken ze. En als de stem stopt, kunnen ze precies vertellen waar te veel en te weinig over gesproken is.

Soms komt de helikopter in zwaar weer terecht. Dan schudt en trilt de helikopter. De luiken onder de stoel klapperen. De mensen in de helikopter worden opgeschrikt. De oude man kreunt, zijn luik ligt wat losser en zijn oude lichaam kan de klappen nauwelijks opvangen. De kinderen uit het jonge gezin klemmen zich vast aan hun ouders, die hen nu weinig kunnen bieden. De jongeman rommelt met zijn telefoon en zet het volume wat harder. De vrouw voorin lijkt het niet te deren. Ze zit even rustig als altijd. En het echtpaar spreekt over de ernst van de tijd.

Dan klapt plotseling een van de luiken open. De vader van het jonge gezin valt naar beneden. Hevig ontsteld kijkt iedereen naar de lege plaats, waar alleen de meegenomen spullen van de man nog liggen. De stilte en ontzetting in de helikopter duurt de hele dag. De volgende dag gaat iedereen weer verder met zijn bezigheden. Behalve de jonge vrouw voorin. Zij reikt met haar armen en spreekt woorden van troost. Het echtpaar schudt afkeurend hun hoofd over wat er gezegd wordt. Maar een van de jonge kinderen wordt er door getroost een ook hij heeft voortaan een parachute naast zich liggen.

Zeg, heb jij jezelf al herkend op een van de stoelen? Ook jouw luik kan zomaar openklappen. Ook jij bent op weg naar je eeuwige bestemming. Het enige wat je kan redden is de parachute: het geloof in de Heere Jezus Christus. Als je luik dan eenmaal openklapt, zul je veilig landen op de berg Sion.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen