Leven en sterven

Wanneer heb jij voor het laatst aan sterven gedacht? Of denk je daar nooit aan? En als je er aan denkt, hoe denk je dan over de dood? Vandaag zeggen ze dat de dood bij het leven hoort. Het is ‘doodgewoon’ (wat een vreselijke uitdrukking). De Bijbel zegt het anders: want de bezoldiging (loon) der zonde is de dood. De zonde, de verlating van God deed ons het leven verliezen. Vanaf ons eerste begin staan wij op verlies. Daarom klonk het bij jouw doop in alle ernst, dat dit leven niet anders is dan een gestadige (voortdurende) dood. Aan het begin van jouw leven is er bij het doopvont gebeden om jouw zaligheid. Dat je aan het einde van je leven zonder veroordeling voor God zal verschijnen. Omdat de Heere Jezus Christus een volkomen Zaligmaker is, hoeft jouw leven niet op eeuwig verlies uit te lopen.

Voor Paulus stond het vast: Want het leven is mij Christus, en het sterven is mij gewin. Hoe het ook is en hoe het ook gaat, het is goed, altijd goed, want het leven is mij Christus! Bedenk dat Paulus in de gevangenis zit als hij dit schrijft. De martelaarsdood wacht op hem. Bij al de onzekerheid is één ding niet onzeker namelijk dat zijn leven van a tot z Christus is.

Wat is het leven voor jou? Het leven is voor mij… Werken, geld verdienen, mijn vrienden, studeren? Veel dingen waarvoor mensen leven is het leven niet waard. Je kunt in je sterven niets meenemen van deze wereld. In een doodshemd zitten geen zakken, zegt een Engels spreekwoord.

Paulus spreekt over het sterven vanuit het leven met Christus. Dat geeft hem de verwachting om als hij sterft voor eeuwig met Christus te zijn. Het is zelfs zijn verlangen om met Christus te zijn. Dat is voor een zwervende pelgrim verreweg het beste. Indrukwekkend, vind je niet?

Sterven is voor Gods kinderen iets anders dan doodgaan. Het is als het opbreken van de aardse tent tijdens de woestijnreis van het leven om eeuwig bij de Heere in te wonen in de zaligheid.

Toen de kerkvader Hieronymus ging sterven, sprak hij tot zijn vrienden rond zijn sterfbed: “Brengt u mij de tijding, dat ik mag afreizen? O, zalig ogenblik. Zalige en rustige slaap der rechtvaardigen, kom mijn ogen sluiten! Broeders, bidt en waakt, en u zult ondervinden hoe zalig het is te sterven, wanneer men geleerd heeft Gode te leven”.

Niet al Gods kinderen zijn zo zeker van hun troost als Paulus. Ze lijken op Zeer Bevreesd, Kleinmoedig, Gereedtot-Hinken en Wankelmoedig uit de Christinnereis van John Bunyan.

Ze zien vaker op hun verlies, op hun zonde en schuld, op de strijd en de onmogelijkheid dan op Christus en de winst. Toch zal ook hun sterven gewin, winst zijn.

Voor mensen die door Gods genade zijn opgeraapt uit de nood en dood van hun verloren zondaarsbestaan, is er een eeuwige toekomst. Wat een eeuwig wonder te weten van de bedekking en de verzoening door Jezus’ bloed van al je vuile zonden. En als de Heere het door Zijn genade aan deze kant van het graf al zo goed maakt, wat zal het dan straks zijn?

Winst, zegt Paulus, eeuwige winst. Het is net als bij de echoput. Je roept in de put en de echo klinkt nog heel lang na. Je roept ‘leven’ en de echo komt naar je toe ‘even’. Je roept ‘sterven’ en het echoot ‘erven’. Wat zal het voor jou zijn? Je leeft echt maar één keer.

Waar kun je om bidden?

Wat leert dit over de Heere?

Wat is de boodschap voor jou?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen