Een (on)vervulde leegte

Gerco was verslaafd aan gamen

Kun je iets vertellen over je verslaving?

“Vanaf de middelbare schooltijd tot mijn eenentwintigste jaar ben ik verslaafd geweest aan gamen. Dat begon met thuis achter de computer zitten en dat werd steeds meer en meer. Toen ik ging studeren en een eigen laptop kreeg, kon ik eigenlijk niet meer zonder gamen.”

Wanneer kwam bij jou het gevoel dat je ook echt verslaafd was?

“Mijn ouders vroegen me regelmatig: zit je niet te veel achter de computer? Daar wilde ik nooit veel van horen. Ik had zelf het idee dat het wel meeviel. Het was een hobby en ik had er gewoon mijn middelbare schooltijd mee gehaald. Zelf had ik dus lange tijd het idee dat het me wel zou lukken om te stoppen. Na de middelbare school ging ik eerst studeren in Enschede. Al snel bleek dat ik geen goede studiekeuze had gemaakt. Ik deed weinig aan mijn studie en was vooral bezig met gamen. Ik rechtvaardigde mezelf door te zeggen dat ik de verkeerde studiekeuze had gemaakt en dat ik de studie niet interessant vond en dat het daaraan lag dat ik veel aan het gamen was.

Vervolgens heb ik een tussenjaar genomen. Na dat jaar ging ik geneeskunde studeren. Dat was wat ik wilde. Maar toen mijn studie begon, kwam het besef dat er iets mis zat. Ik deed wat ik altijd al gewild had en dat was leuk. Maar ondanks dat kon ik niet stoppen met gamen en besteedde ik onvoldoende tijd aan mijn studie. Na een halfjaar kwam het besef dat dit het niet ging worden. Ik ben gaan praten met mijn decaan en uiteindelijk ben ik ook naar mijn ouders gegaan. Ik kwam erachter dat ik mezelf van alles had wijsgemaakt.”

Waarom vroeg je om hulp?

“Ik realiseerde mij: Dit gaat niet! Ik heb hulp nodig! Ik kon mezelf niet bezighouden zonder achter de computer te zitten. Mijn geweten sprak af en toe wel, maar ik was er goed in om dat te negeren. Je geweten spreekt dan op een gegeven moment steeds minder.”

Hoe was het om hulp te vragen en te spreken over je verslaving?

“In eerste instantie was dat lastig, maar daarna was het vooral ook bevrijdend. Eigenlijk had ik ook wel door dat het niet goed ging, maar ik kon het er moeilijk over hebben. Vanuit mijn omgeving kreeg ik vooral veel begrip. Uiteindelijk ben ik tweeënhalve maand in een kliniek geweest, omdat ik merkte dat het thuiszitten ook geen oplossing was. In de tijd dat ik in de kliniek was, werd er vanuit de kerk enorm meegeleefd. Ik kreeg veel kaartjes van familie, vrienden en gemeenteleden. Daarnaast merkte ik ook dat niet alleen mijn gameverslaving het probleem was. Op de middelbare school had ik niet veel echte vrienden. Die behoefte ben ik gaan zoeken in gamen, in het online iemand willen zijn en status opbouwen.”

Welke adviezen helpen en hielpen jou in de strijd tegen je verslaving?

“Allereerst: praten. Als je dingen met je meedraagt: praat erover! Dat is moeilijk, daar worstel ik zelf ook nog mee. Als je jezelf herkent in uitspraken als: ‘ik kan niet meer zonder, ik kan niet meer stoppen’, ga dan praten. Veel jongeren zijn bang voor reacties; dat was ik ook. Maar veel mensen vinden het juist fijn als je open bent over de mindere kanten in je leven. Uiteindelijk blijkt dat veel mensen je willen helpen in plaats van dat ze je veroordelen.

Als tweede: probeer lege tijd op een goede manier in te vullen. Juist nu in de coronaperiode is dat voor mij ook weer een worsteling, maar probeer een baantje te zoeken, naar vrienden te gaan of een boek te lezen.”

Ben je nu ‘verslaafd-af’?

“Verslaafd-af in de wereld van verslaafdheid bestaat niet. Je bent en blijft altijd verslaafd, maar je hebt verslaafden die toegeven aan hun verslaving. Tijdens mijn periode in de kliniek mocht ik Gods kracht ervaren. Ik mocht weten dat Hij boven alles staat. Als het goed gaat in je leven is het soms lastig om God ook echt nodig te hebben. Op dieptepunten in mijn leven heb ik ervaren dat God er is.”

Wat zou je aan leeftijdsgenoten mee willen geven?

“Het is voor ons allemaal belangrijk om bespreekbaar te maken wat we doen en wat er allemaal te doen is in de digitale wereld. Iedereen heeft een computer in zijn of haar zak. Mogelijk is er het gevaar dat we dingen al snel afkeuren en fout vinden, zonder erover in gesprek te gaan. Het is zo belangrijk dat ouders met hun kinderen spreken over wat er speelt, zonder meteen te veroordelen. Daarnaast heb ik ervaren dat praten vaak geen zin meer heeft als iemand echt vastzit in zijn verslaving. Ik ben er zelf achter moeten komen. Ik moest zelf tegen mijn probleem aanlopen en toen kon ik er wat aan doen.”

Verslaafd aan mijn telefoon

“I^k zal het maar eerlijk zeggen, ik denk dat ik verslaafd ben. Aan mijn telefoon. Ik probeer het de baas te blijven, maar soms bekruipt me het gevoel dat dit niet meer het geval is.

Nog niet lang geleden lag mijn telefoon het overgrote deel van de dag boven op mijn kamer. Tijdens de momenten dat ik in gezelschap van mijn familie of vrienden ben, zorgde ik ervoor dat mijn telefoon er niet bij was. Maar tegenwoordig gaat mijn telefoon met mij mee naar beneden en gebeurt het dat ik tijdens het koffiemoment ook druk met mijn telefoon ben. Waarmee precies? Checken van Insta, het nieuws of mijn laatst binnengekomen appjes. Om toch wat grenzen te stellen heb ik met mezelf afgesproken om op zondag de vliegtuigstand aan te zetten. Meestal lukt dit tot net na de tweede kerkdienst. Daarna gaat de vliegtuigstand toch uit, want stel je voor dat er iemand een appje heeft gestuurd.

Voordat ik naar bed ga, kijk ik ook nog eens al mijn berichten na, struin ik Insta af en check ik mijn mail. Als ik de dag heb geëindigd (dat dan wel zonder telefoon), wil ik toch nóg een keer mijn telefoon checken. En zo overstemmen de laatst gelezen berichten de boodschap waarmee God tot mij kwam.

Elke maandag verschijnt er een berichtje in mijn scherm met mijn gemiddelde schermtijd. Voor de coronatijd was dit gemiddeld anderhalf uur per dag. Best een hoop. Zou ik dat ook halen met mijn stille tijd, gemiddeld anderhalf uur per dag? Ik vrees van niet. Toen de coronatijd aanbrak en ik veel thuis was en sociale contacten miste, greep ik nog vaker naar mijn telefoon. Tot mijn schrik schoot de gemiddelde schermtijd daardoor ook naar ruim twee of zelfs drie uur per dag. Maar dat komt natuurlijk ook door het werk dat ik nu via mijn telefoon doe, maak ik mezelf wijs. Die coronatijd gaf mij een hoop ‘vrije’ tijd. Die had ik goed kunnen benutten om stil te zijn en te horen wat God tot mij te zeggen heeft. Maar ook juist die stille en vrije momenten werden zo vaak ingevuld met het bezig zijn op mijn telefoon.

Hoe heeft het zover kunnen komen dat dit apparaat mijn leven beheerst? Dat ík blijkbaar die verslaafde ben. Dat ík elk vrij moment benut om achter mijn scherm te kruipen en daar, meestal, zinloze informatie vandaan te halen. Hoe komt het dat ik veel makkelijker grijp naar mijn telefoon dan naar een goed boek of mijn Bijbel?

Niemand kan twee heren dienen. Kies dan heden wie je dienen zult. Ik probeer het. Elke dag weer heb ik het voornemen om mijn schermtijd minder te laten zijn. Elke dag weer mislukt het. Steeds weer is de verleiding te groot en pak ik mijn telefoon. Hoe zal het ook kunnen in eigen kracht? Laat ik het eerlijk belijden aan God dat mijn telefoon en alle inhoud daarop een zoveel grotere plaats inneemt in mijn hart dan Zijn Woord. Met daarbij het dagelijkse gebed: ‘Heere, ik kan het niet in eigen kracht. Leid mij niet in verzoeking, maar verlos mij van de boze!’”

Een redactielid

Naam: Gerco Treur

Leeftijd: 24 jaar

Woonplaats: Bennekom

Opleiding: leraar maatschappijleer, derde leerjaar

Hobby: korfbal

Er kwamen bijna honderd reacties binnen toen wij op Instagram om tips vroegen om je telefoongebruik te verminderen. Een aantal reacties:

“Stel je schermtijd in! Dat kan ook per app.”

“Relativeer. Wat is de meerwaarde voor anderen als zij weten dat je op het strand hangt en als jij weet wat de ander doet?”

“Zoek afleiding. Steek bijvoorbeeld meer tijd in je hobby’s.”

“Maak duidelijke afspraken met jezelf en of je ouders, bijvoorbeeld dat je maar één keer per dag op Instagram kijkt.”

“Doe een telefoondetox met je vrienden.”

“Zet je telefoon op stil, zodat je het niet hoort als je een berichtje krijgt.”

“Spreek met jezelf af om na een bepaalde tijd niet meer op je telefoon te kijken.”

“Hecht meer waarde aan echte vrienden, in plaats van vrienden die je alleen via sociale media spreekt.”

“Installeer een app waarmee je ziet hoeveel tijd je aan je telefoon kwijt bent. Bijvoorbeeld Forest, Your Hour, Quality Time of de app van Yona.”

“Houd af en toe een offday; een dag dat je niet op je telefoon zit.”

“Zet je meldingen van WhatsApp uit.”

“Doe weer spelletjes aan tafel met je familie, in plaats van online op je telefoon.”

“Neem je telefoon niet mee naar je slaapkamer.”

“Download zo min mogelijk apps voor je telefoon.”

“Leg je telefoon weg tijdens schoolwerk, bijvoorbeeld in een afgesloten doos. Als je je telefoon buiten je bereik legt, denk je er minder aan.”

“Denk vaker na of het nut heeft wat je aan het doen bent.”

“Zet je vliegtuigstand vaker aan, of zet je telefoon af en toe uit.”

“No phone zones in huis, bijvoorbeeld de eettafel en de zithoek waar je niet op je telefoon mag.”

“De leegte die ontstaat, moet gevuld worden met God Zelf, anders zit je zo weer op je telefoon.”

Verder praten Op JV, thuis of met je vrienden:

ʾ Herken je jezelf in deze twee verhalen? Leg eens uit?

ʾ Wat doe jij om je mediagebruik te verminderen?

Ϙ Het is voor mij steeds moeilijker om vrije tijd in te vullen met een activiteit waarmee ik offline ben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen