KLOPPEN aan de deur

Dit verhaal gebeurde lang geleden, toen het internet nog niet bestond en men elkaar berichten stuurde via het zenden en ontvangen van morsecodesignalen met behulp van radio.

Tien mannen, marconisten, zitten met elkaar in de wachtkamer van de telegraafmaatschappij. Ze zijn allemaal opgeleid in het zenden en ontvangen van morsecodesignalen met behulp van radio. Deze tien mannen komen solliciteren, want er is een vacature bij de maatschappij. Tussen negen en twaalf uur ’s morgens moeten de mannen zich melden. Ze nemen plaats in de wachtruimte, terwijl ze gezellig met elkaar praten. De een vertelt iets over zijn huidige baan. De ander vertelt enthousiast waarom hij deze nieuwe baan zou moeten krijgen. En allemaal leggen ze uit waarom zij goede marconisten zijn. Het is een drukte van jewelste.

Na anderhalf uur beginnen de mannen te mopperen. Het duurt wel heel erg lang voordat iemand van hen wordt opgeroepen. Ze weten ineens niet meer zo zeker of ze hier wel willen werken. Als ze al twee uur moeten wachten en er niemand naar hen omziet, belooft dat niet veel goeds voor de baan… Opeens gaat de deur open en komt er nog een man binnen. Weer een nieuwe sollicitant. De mannen grappen naar hem: “Welkom, maar waarschijnlijk zit u hier vanavond om zeven uur nog!”.

De man gaat rustig zitten, maar staat al snel op. Zonder te kloppen gaat hij de directiekamer binnen. De andere mannen staren hem verbaasd na. Na een kleine tijd komt hij weer terug in de wachtruimte. Hij kijkt blij en neemt het woord. “Mannen, jullie kunnen wel gaan, want ik ben aangenomen.” De mannen reageren geërgerd en verbaasd. Hoe kan dit nu! “Nou, dat is eenvoudig. Zodra ik binnenkwam hoorde ik door de luidsprekers in de hoek van deze wachtruimte zachtjes in morsecode een boodschap. ‘Indien u dit sein hebt vernomen, mag u binnenkomen en wordt u aangenomen.’ De directeur vertelde mij dat dit bericht al vanaf negen uur ’s morgens door de luidsprekers klonk. Hebben jullie dat niet gehoord?”

Geen van de mannen had aandachtig geluisterd. Niemand had het echt gehoord. Iedereen was teveel bezig met zichzelf om naar de boodschap te luisteren. En daardoor ging de baan aan hen voorbij.

De les? De Heere Jezus klopt ook aan de deur van je hart. Hij spreekt. Ben je te druk met jezelf, je baan, je hobby’s? Dan hoor je Hem niet kloppen. Laat alles los en luister naar Zijn kloppen op de deur van je hart.

Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop; indien iemand Mijn stem zal horen en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen en Ik zal met hem avondmaal houden; en hij met Mij (Openb. 3:20).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen