This morning Ondergaande zon Hanneke ten Voorde

Februari 1945

“W^e zitten vast, Ken!” Wanhopig schreeuwt Jack naar zijn vriend. Hij wist het zweet van zijn voorhoofd en tuurt naast zich. Zijn vriend op de andere tank gluurt over de rand heen naar de grond. De grond onder de rupsbanden lijkt in een groot modderbad veranderd te zijn. Ken tilt zijn hoofd weer omhoog en kijkt Jack met een bezorgd gezicht aan. “Het ziet er inderdaad niet best uit”, roept hij terug. De twee tanks worstelen zich door de enorme moddergronden heen. De commandant overziet de situatie snel en deelt bevelen uit. Sommige soldaten moeten van de tanks af om te helpen graven. De mannen zijn net bezig achter de tank als ineens het gefluit van kogels klinkt. Jack laat zich vallen en grijpt naar zijn mitrailleur. Snel maakt hij het wapen klaar en schuift dan naar de rand van de tank. Voorzichtig komt hij iets omhoog en speurt de omgeving af. Waar komt de aanval vandaan? Al snel ziet hij een klein huisje in het weiland staan. Uit de ramen steken mitrailleurlopen in de richting van de tanks. Jack richt zijn loop en opent het vuur. Kogels vliegen door de lucht en boren zich in het huisje. Een stuk van het raamkozijn vliegt los en belandt op de veranda voor het huis. Vanuit de andere tank is inmiddels ook het vuur op het huisje geopend. Jack richt op de houten deur. Drie gaten komen in een rap tempo op de deur met het mooie houtsnijwerk. Een tijdlang blijven de kogels om de oren van de soldaten heen fluiten, maar dan neemt plotseling het schieten vanuit het huisje af en ineens is het stil. De commandant heeft het ook opgemerkt en geeft het sein dat het vuren kan stoppen. De tanks krijgen de opdracht om snel naar het huisje toe te rijden. Moeizaam bewegen de grote voertuigen zich vooruit. Jack is in het vuur van de strijd helemaal vergeten dat de tanks net nog vastzaten in de modder. Hij steekt zijn hoofd buiten de tank en kijkt naar de grond rondom de voertuigen. Zijn ogen worden groot van schrik en meteen trekt hij zijn hoofd weer terug. Kameraden van hem liggen bewegingsloos naast de tank. Jack herinnert zich weer dat de commandant opdracht had gegeven om de tanks uit te graven. En precies toen begon de vijand te schieten. Er heerst een bedrukte stilte in de tanks. Alle mannen hebben gezien wat er gebeurd is. Het blijft elke keer zo moeilijk om trouwe kameraden te zien vallen in een vuurgevecht. Jack blikt even opzij om te kijken naar de andere tank. Zou Ken ook geraakt zijn? Hij weet het niet.

Als ze uiteindelijk bij het huisje gekomen zijn, blijft het muisstil. Commandant Cunningham geeft het bevel dat de mannen het huisje moeten bestormen. In gebukte houding rent Jack naar de achterkant toe. De deur met de grote gaten klappert in de wind. Jack stormt naar binnen en overziet het tafereel. Vier Duitse soldaten liggen dood voor de ramen. Het mitrailleurvuur heeft niet alleen bij het Canadese leger slachtoffers geëist. Snel onderzoeken de mannen in de kamers of er nog Duitsers verstopt zijn. Jack onderdrukt zijn misselijkheid als hij even later helpt om de doden naar buiten te dragen. Een groot wit laken wordt uitgespreid en een stilte valt over de vlakte. De soldaten haasten zich terug om ook hun makkers op te halen die naast de tank waren doodgeschoten. Gelukkig leeft Ken nog wel! Bij Jack branden de tranen in zijn ogen. Deze militaire operatie valt niet mee! Sinds ze op 8 februari de grens bij Nijmegen waren overgestoken was het hen zwaar komen te staan. Het leger van de 3 e infanteriedivisie waar zijn 9 e infanteriebrigade bij hoorde, was op landmijnen gestuit. Er was ook hevige regen geweest, waardoor de zandgronden waren veranderd in modderpoelen. Ze hadden grote moeite om vooruit te komen en de Duitsers hadden zich overal verschanst. Er waren aan de kant van het Canadese leger al duizenden mannen gedood. Ook aan de kant van de Duitsers waren enorme verliezen. Jack had de commandant horen mompelen dat dit minstens zo erg was als in juni toen ze op strand Juno in Normandië landden.

“Jack, er was trouwens nog post voor je.” De commandant staat voor Jack en wappert met een brief. Ze hebben net hun avondeten op en de soldaten hebben een momentje rust. “Ik was hem vanochtend nog vergeten te geven, want we waren zo bezig met die modder.” Jacks gezicht klaart op. Daar is weer een bericht van Susanna! Jack zoekt een rustig plekje op waar hij kan lezen. De donkere wolken in de lucht lijken weg te gaan en maken plaats voor een paar roodoranje strepen van de zon. Hoewel het al een beetje koud begint te worden, blijft Jack toch zitten. Hij ritst de brief open en zijn ogen vliegen over de regels. De datum van de brief is van een week geleden. “Lieve Jack, je bent vader geworden! Vanavond is onze dochter geboren. Weet je wat zo grappig is? Ze is op 14 februari geboren! Op Valentijnsdag dus. Ik denk dat ik zoveel aan jou dacht op die dag, dat ze spontaan is gekomen. Het is écht zo! Ik verzin het niet. Ik heb haar de naam gegeven die jij laatst al voorstelde: Lynn. Alles is goed gegaan. Ik dacht eerst dat ik pijn in mijn rug had van het klaarmaken van de commode. Maar het bleken dus weeën te zijn. Lynn weegt ruim zeven pond en ze doet het heel erg goed! Vader en moeder zijn niet weg te slaan bij haar en ik ben zo gelukkig! Maar ik mis je! Kom je alsjeblieft snel terug? O ja, op 25 maart zal Lynn gedoopt worden. Dat vind ik wel moeilijk hoor. Want dan moet ik in mijn eentje daar staan. Maar ach ja, hopelijk kom je snel terug. Misschien is dan trouwens al wel de oorlog voorbij. Lieve groet van Susanna en Lynn.” Jack staart dromerig voor zich uit. Hij is vader geworden! Hoe dicht kan het leven bij de dood liggen! Vandaag zag hij zijn makkers sterven en nu hoort hij dat hij vader is geworden! Hij vouwt zijn handen en dankt de Heere. Daarna zit hij nog tijdje voor zich uit de kijken. Wat zou hij graag zijn kleine meisje willen zien! Ineens schiet er een plan door zijn hoofd. Zou hij...? Ja? Zou dat mogen? Wie weet... Misschien vindt de commandant het wel goed! Jack springt overeind en rent met de brief in zijn handen terug naar de tenten.

Wordt vervolgd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen