at n This morning Ondergaande zon

Februari 1945

Met een diepe rimpel op haar voorhoofd bukt Susanna zich om de kleine, helderwitte romper in het kastje van de commode te leggen. Er ligt al een grote stapel rompertjes te wachten. Er liggen babykleertjes netjes op elkaar gevouwen in de hoek van het kastje. Een flesje babyshampoo staat al zorgvuldig klaar. Susanna trekt zichzelf overeind aan de rand van de commode. Even wankelt ze op haar benen. Kleine, felle krampen schieten door haar rug en voor haar ogen is het even zwart. Stevig houdt Susanna zich vast en vermaant zichzelf dat ze rustig moet blijven. Ze haalt diep adem en voelt dan de duizeling wegzakken. “Susanna! Laat mij dat toch doen. Je moet nodig gaan zitten.” Met een besliste stem komt haar moeder de slaapkamer in lopen. Ze staat even stil voor Susanna en kijkt haar onderzoekend aan. Ze pakt de schouders van Susanna en leidt haar met een zachte dwang naar het grote bed toe. “Hup meid. Gauw gaan zitten en met je enkels omhoog.” Susanna laat haar logge lichaam op de rand van het bed zakken. In haar ooghoeken prikt het een beetje. Ze wil het liefst ook niet alles voor de baby in haar eentje klaarmaken. Jack zou haar gewoon moeten helpen. Moeder bedoelt het goed. Ze wil goed voor haar zorgen, maar tegelijkertijd wil Susanna ook graag zelfstandig zijn. Als Jack niet weg was geweest, dan hadden ze allang dat mooie huisje gehad waarover ze samen hadden gedroomd. Dat huisje met die kleine achtertuin en roodgeruite gordijnen voor het raam. Dan was er een babykamertje geweest en had de commode niet in hun kleine, benauwde slaapkamer hoeven staan. “Suus, waar zit je met je gedachten? Kom op, nog even een klein tijdje doorzetten en dan is je baby er, hoor!” Susanna kijkt haar moeder aan. Het lijkt wel alsof moeder het niet begrijpt. Ze lijkt het heerlijk te vinden dat zij zo over Susanna en de komende kleine kan moederen. Ze lijkt het niet eens erg te vinden dat Jack er niet is om Susanna te ondersteunen. Moeder loopt naar het raam en schuift de gordijnen met een ruk open. Een waterig zonnetje staat aan een even zo waterige hemel. Ze haalt de haak van het raam en schuift het raam open. Een koude windvlaag waait de slaapkamer binnen. Susanna huivert. “Niet doen mam, straks vat ik nog kou en dan word ik ziek.” Moeder antwoordt snel: “Nee Susanna, we kunnen nu beter de slaapkamer nog even luchten, want straks als de kleine er is, mag dat niet meer”. Moeder beent met een vastberaden gezicht de kamer uit. Met een zucht laat Susanna zich achterover op het bed vallen. Het lijkt wel alsof ze overal geïrriteerd om kan worden. De kleinste dingen die moeder doet, zijn niet naar haar wens. Is moeder echt zo nadrukkelijk aanwezig of komt het gewoon doordat Susanna zelf aan het einde van haar Latijn is? Ze is inmiddels bijna aan het einde van haar zwangerschap. Het lijkt jaren terug dat ze Jack een brief stuurde met het blijde nieuws. Het is nog maar een halfjaar geleden. In de afgelopen maanden drongen er steeds berichten door van het front. Falaise en Parijs werden al snel bevrijd en het Canadese leger trok verder. Een belangrijke militaire operatie stond gepland voor september. De 9 e infanteriebrigade van Jack hoefde daar niet aan mee te doen. Gelukkig maar, want die strijd liep niet goed af. Het geallieerde leger leek zo voorspoedig te gaan, maar strandde uiteindelijk bij Arnhem. Jack was intussen verder gereisd naar België en had Zeeland in Holland bereikt. Fel was er gevochten tijdens de slag om de Schelde en nu lag Jack met zijn leger bij Nijmegen voor de grens naar Duitsland. Tenminste, dat schreef hij in de brief die twee weken geleden kwam. De post doet er soms wat langer over, dus Susanna hoeft zich er eigenlijk geen zorgen om te maken. Maar toch zit het Susanna niet lekker. Ze buigt zich even opzij en reikt naar haar nachtkastje. Ze pakt de laatste brief van Jack en haar ogen glijden over de regels. “We zijn nu vlakbij Nijmegen. De commandant heeft gezegd dat we binnenkort Duitsland binnenvallen. Ik mag er niet veel over zeggen, Suzy. Wil je bidden? Het wordt de eerste keer dat we bij de vijand in eigen land komen. O, was ik maar weer bij jou thuis.” Na deze brief heeft Susanna niets meer gehoord en de druk in haar keel wordt elke dag groter. Haar gedachten worden wreed verstoord door een pijnscheut in haar rug. Susanna rolt op haar andere zij en houdt haar adem in. Langzaam neemt de pijn af en Susanna voelt zich moe worden. Ze legt haar hoofd op het kussen en sluit haar ogen. Haar gedachten glijden terug naar de brief van Jack. Ze mist hem zo! De huwelijksbijbel op haar nachtkastje ligt nog open bij Psalm 27. Elke dag koestert ze weer deze verzen en denkt ze terug aan dat gouden moment vlak voor Jacks vertrek. Susanna bijt even op haar lip als er een nieuwe pijnscheut in haar rug schiet. Moeder had toch gelijk. Ze had niet die kleertjes in de commode moeten leggen. Langzaam vervagen haar gedachten en vlak voordat ze in slaap valt, trekt er opnieuw een felle kramp door haar rug.

Twee uurtjes later wordt Susanna ijskoud en met hevige pijn wakker. Even ligt ze muisstil en herinnert ze weer hoe ze de kleertjes in de commode had gelegd en dat ze daar rugpijn van gekregen had. Maar ineens daagt het besef bij Susanna. De pijn kwam niet doordat ze te veel had gedaan. De baby kondigt zijn of haar komst aan! Moeizaam hijst Susanna zich overeind. Ze grimast. Eerst gauw dat raam maar eens dichtdoen. Dan strijkt ze even over het blad van de commode en ze controleert voor de laatste keer de inhoud van de kastjes. Ze had gehoopt dat Jack nog bij de geboorte kon zijn. Maar dat kan ze nu wel op haar buik schrijven. Een flauwe grijns trekt even over Susanna’s gezicht. Haar buik is immers groot genoeg nu. Maar meteen krijgt Susanna weer een felle wee, zodat ze tegen de commode aan moet leunen. Was Jack maar hier! Hoe moet ze het ooit in haar eentje doen? Straks gaat het bij de bevalling niet goed met haar of met de baby. Wat dan? Susanna schudt de piekergedachten van zich af. Ze duwt zichzelf omhoog en strompelt naar de gang om haar moeder te roepen.

Wordt vervolgd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen