Gids

Hij is er vannacht voor wakker gebleven. Met z’n maten. Twintigers. In opperste concentratie volgt hij de aanwijzingen op z’n smartphoneschermpje. Hij loopt in een prachtig park, maar de omgeving ontgaat hem totaal. Hij tuurt naar het scherm en speurt naar een vaag fictief poppetje. “Jaah! Bijna gevonden! Nog een klein stukje verder…” PLONS!

Niet handig dus om alleen maar op je schermpje te kijken. Nu zouden een paar visjes als schermachtergrond niet misstaan. Beter was het geweest om af en toe even over het randje van je scherm te kijken! Als geneeskundige hulptroepen zijn we ter plaatse. Onderdompeling in slootwater kan levensgevaarlijk zijn. Maar de schade lijkt hier mee te vallen. Een warme douche is nu de beste oplossing. En een ritje naar de smartphonedokter wellicht. Tja, zo’n smartphone kan je gids niet zomaar zijn!

Weken later ben ik tijdens mijn zondagse dienst op weg naar een woonlocatie voor ouderen. Huis van rust. In vertaalde variant dan. Mooie naam. Zeker als je daar mag uitrusten alvorens de eeuwige Rust in te gaan! We rijden op ons gemakje door de polder en genieten van de omgeving en we laten ons leiden door het MDT, oftewel mobiele data terminal. Een computer die ons informatie over incident en aanrijroute verschaft. “Na honderd meter naar rechts,” zegt een vriendelijke mevrouw. Huh? Wat zegt ze? Hier naar rechts? We kijken elkaar vertwijfeld aan. Tja, als zij het zegt. We slaan een smal baggerweggetje in. M’n collega kijkt bezorgd naar mij. Gaat onze viertonner dit halen? Ik kijk bemoedigend terug. En ziedaar, met een beetje vaart komen we toch door de smurrie en even later zijn we weer op harde ondergrond. Zo, dit gaat beter... Dachten we. We hobbelen een particulier terrein op. Voor ons geen probleem, maar die particuliere waakhond die om onze ziekenauto springt, denkt daar duidelijk anders over. Gelukkig haakt ‘ie na een paar honderd meter af. Het duurt echter niet lang of de volgende hindernis dient zich aan… We staan voor een hek. Zou het open kunnen? Iemand moet uitstappen om dat te gaan bekijken. Met die blaffende viervoeter nog in m’n gedachten kijk ik m’n collega nog een keer extra vriendelijk aan. Maar helaas, het mag niet baten. Het is mijn beurt. Ik kijk in m’n spiegel en zie de hond in de verte. Ik schat m’n kansen in, mik de deur open, bekijk het hek -met slot, op slot- en ben zo weer terug in de auto. Zo… Dat is best afgelopen. Maar hoe nu verder? Gelukkig! Vanuit de verte komt een sleutelhouder aangefietst. Even later rijden we door het open hek. Tja, zo’n navigatiecomputer in een ambulance kan dus je gids niet zomaar zijn!

Zeg, wat is jouw gids in het leven eigenlijk? Loop je verdiept in je smartphone door het leven? Pas op dat je niet verdrinkt! Volg je argeloos de stemmen om je heen? Pas op dat je niet vastloopt! Heb je dé Gids voor je hele leven al gevonden? Zijn Woord is een Lamp voor je voet en een Licht op je pad! Hij is écht de beste Gids! Kom, zing je mee? “Heer’, wees mijn Gids, op heel mijn levenspad!”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen