Ondergaande zon

4 Mei 1944

Zenuwachtig schudt Susanna haar sluier recht. Ze kijkt nog een keer in de spiegel en knijpt even in haar bleke wangen. Ze schuift een pluk haar weer terug op zijn plaats. Nog een paar minuten dan komt Jack. Het is uiteindelijk nog heel snel gegaan. Toen Jack in november vroeg of ze met hem wilde trouwen, had ze onmiddellijk ‘ja’ gezegd. Hij had verwacht dat hij in maart al weg zou moeten voor de militaire operatie. Maar die bleek uitgesteld te worden. Nu moet Jack over drie weken weg. Hij wilde per se voordat hij ging met haar trouwen. En daar had zij geen bezwaar tegen. Integendeel, ze kijkt ernaar uit om getrouwd te zijn met haar knappe soldaat. Het geluid van een paard en wagen dringt haar slaapkamer binnen. Snel haast Susanna zich naar het raam. Veel geld hebben ze niet. Als soldaat verdient Jack niet heel veel en zij werkt gewoon thuis bij haar ouders. Daarom konden ze een auto niet betalen, maar een paard en wagen konden ze nog wel ergens goedkoop lenen. Een keurige, glimmende, zwarte koets draait de oprijlaan op. Op de bok zit een deftige koetsier die netjes in een kostuum is gehuld. En daar op het bankje achter de koetsier zit Jack. Hij heeft zich netjes opgedoft in zijn netste uniform van het leger. Het Schots-Canadese uiterlijk straalt ervan af. Zijn blauwe legermuts is keurig op zijn hoofd gezet. Susanna glimlacht eventjes als ze dat ziet. Normaal gesproken hangt het ding vaker scheef dan dat het recht zit. Zijn scharlakenrode blouse is netjes gestreken en gesteven. De vouwen zijn kaarsrecht. De rood met groene kniebroek ziet er ook al schoon en gestreken uit. De wagen houdt stil en met een grote sprong is Jack uit de wagen. Susanna beseft ineens dat ze nog steeds boven voor het raam staat te kijken en ze draait zich snel om en loopt haar kamer uit. De koperen deurbel galmt door het huis en Susanna haast zich de trap af. Ze hoort beneden haar moeder de voordeur opendoen. Nieuwsgierig gluurt Susanna over het randje van de traptreden om Jack binnen te zien komen. Met één grote stap is Jack binnen en meteen kijkt hij omhoog. Susanna trekt haar hoofd snel terug, maar hij heeft haar al gezien. Met een uitnodigende glimlach stapt hij zelfverzekerd op haar af. Twee tellen later sluit hij haar voorzichtig in zijn armen. Susanna voelt Jacks hart bonken onder zijn keurige blouse. Voorzichtig wrijft hij over haar schouders. “Vanaf vandaag ben je mijn Suzy…”, klinkt het gesmoord in haar haren. Susanna veegt met een onhandig gebaar snel een vervelende traan uit haar ooghoek.

Door de smalle straten van Graffham gaat de optocht. De familie van Susanna loopt achter de koets aan. Langs de zijkanten van de weg staan soldaten te juichen. Ze wapperen met hun legermuts in hun hand. Overal verschijnen mensen voor de ramen en hier en daar wordt er snel een wapperende vlag naar buiten gestoken. Terwijl de zon helder schijnt, stappen Jack en Susanna uit voor het kleine kerkje. De klokken van de kerk galmen vrolijk. Nadat ze buiten alle mensen begroet hebben die zijn toegestroomd om te kijken, schrijdt het bruidspaar naar binnen. De deuren worden gesloten en de huwelijksceremonie begint.

“Susanna, ik neem je als mijn wettige echtgenote, om vanaf vandaag, in goede dagen en slechte dagen, in rijkdom en armoede, in ziekte en gezondheid je lief te hebben, te eren en te koesteren totdat de dood ons scheidt volgens de heilige verordening van God.” Even is het muisstil in de kerk als Susanna vervolgt: “Jack, ik neem je als mijn wettige echtgenoot, om vanaf vandaag, in goede dagen en slechte dagen, in rijkdom en armoede, in ziekte en gezondheid je lief te hebben, te eren en te koesteren totdat de dood ons scheidt”. Even hapert haar stem, maar dapper gaat ze verder: “Volgens de heilige verordening van God”. Als Jack haar even later een omhelzing geeft, schieten de tranen in haar ogen. Tot de dood hun zal scheiden. Zal dat misschien binnenkort al zijn? Maar ze vermaant zichzelf om die bezorgde gedachten los te laten. Ze zal van vandaag genieten. Als het bruidspaar geknield ligt voorin in de kerk, klinkt het uit de mond van alle aanwezigen: “The Lord bless you and keep you. The Lord make His face to shine upon you and be gracious unto you. The Lord lift up the light of His countenance upon you and give you peace. Amen.” De Heere zegene u en behoede u. De Heere doe Zijn aangezicht over u lichten. Susanna veegt snel nog een paar tranen weg. Ja, met de Heere mag ze toch geloven dat Jack over een paar maanden weer veilig thuiskomt? De Heere zal toch voor Jack zorgen?

Als ze aan het einde van de dag samen naar hun huis bij de legerbasis worden gereden, is het stil in de koets. Jack heeft de hand van Susanna vast en knijpt er zachtjes in. De zon verdwijnt net achter de toppen van de heuvels. De lucht is goudgeel met oranje strepen erdoorheen. “Susanna, weet je nog wat ze zongen tijdens de dienst? Dat de Heere Zijn aangezicht over ons zal lichten. Net zoals de zon licht geeft op de aarde.” Susanna knikt. “Ja Jack, de Heere zal voor ons zorgen in de komende tijd.” Al is ze in haar hart er nog niet helemaal van overtuigd. Zou Jack gewond raken? Ze rilt even bij de gedachte. En een vaag beklemmend gevoel valt over haar.

Wordt vervolgd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen