Leven in een dovenwereld

Kun je jezelf voorstellen?

“Mijn naam is Geraldine van Panhuis, ik woon in Leerdam en ik ben eenentwintig jaar. Ik werk in een winkel en doe facilitair werk in het gemeentehuis. Ik ben doof. Soms vind ik het moeilijk om doof op te groeien, omdat ik niet alles versta. Gelukkig heb ik ook nog een doof zusje, zodat ik niet alleen ben.”

Hoe zorg je ervoor dat je niet teveel last hebt van het feit dat je doof bent?

“Ik heb zelf een gehoorapparaat en tijdens kerkdiensten heb ik altijd een tolk. Soms vraag ik mensen duidelijker te praten.”

Dovenzorg Gereformeerde Gemeenten organiseert onder andere kerkdiensten en andere activiteiten. Hoe is dat?

“Ik vind het super fijn. Drie keer per jaar is er een dovenweekend en één keer per jaar is er een ontmoetingsdag. Het is erg fijn dat dan ook de preek besproken wordt. Ik begrijp het dan beter. Het is ook fijn om contacten te hebben met andere dove mensen. We begrijpen elkaar altijd heel goed.”

Afgelopen zaterdag was het ‘Werelddovendag’. Kun je daar iets over vertellen?

“Er wordt altijd een dag georganiseerd door verschillende organisaties uit de dovenwereld, daar ben ik zelf al drie keer geweest. Het is erg leuk en gezellig, je ontmoet dan ook nieuwe mensen. Er zijn ook verschillende workshops, activiteiten en kraampjes waar je dingen kunt kopen. Iedereen kan er heen, je hoeft je niet aan te melden en je hoeft ook niet doof te zijn om er te komen.”

Deze Daniel gaat over ‘leven in twee werelden’. Hoe ervaar jij dit?

“Voor mij is het soms lastig om met horende mensen om te gaan. Ook mis ik wel eens informatie, bijvoorbeeld als er iets omgeroepen wordt. In de dovenwereld is het makkelijker om met elkaar te communiceren, maar het is weleens moeilijk dat niet alles mogelijk is.”

Kunt u uzelf voorstellen?

“Ik ben Marianne Jobse en ik woon in Amersfoort. Ik ben getrouwd met Arjen en we hebben twee kinderen. Mijn man en kinderen zijn horend, ik ben doof geboren. Mijn familie heeft nog meer doven. Ik heb een dove zus, drie dove neven en een dove achterneef en -nicht. Ik werk bij bejaardenhuis Amaris Voor Anker in Huizen.”

Is het anders om nu als dove jongere op te groeien, dan toen u jong was?

“Ja, ik ging vroeger naar een dovenschool in Voorburg en Zoetermeer. Nu gaan dove kinderen vaak met een tolk naar een basisschool. Vroeger bestonden er geen tolken. Tegenwoordig is doof zijn makkelijker geworden dankzij sociale media. Er zijn nu allerlei nieuwe manieren om overal te kunnen communiceren. Vroeger was ik afhankelijk van iemand die voor me belde en kon ik alleen maar berichten via sms sturen.”

Deze Daniel gaat over ‘leven in twee werelden’. Hoe ervaart u dit?

“Ik leef zeker in twee werelden. Vroeger leefde ik het meeste in de dovenwereld. Ik had wel een paar horende vrienden, maar ik ging de meeste tijd met dove mensen om. Op het Hoornbeeck College en op mijn werk ben ik voor de eerste keer echt in de horende wereld gekomen. Dat is wel best pittig geweest. Later ontmoette ik mijn man. Met hem ben ik getrouwd en we kregen twee kinderen. Met hem leer ik ook heel veel over de horende wereld. En hij leert mijn dovenwereld. Ik leef nu wel grotendeels in de horende wereld door mijn werk en mijn gezin. Maar ik leef ook nog steeds in de dovenwereld met mijn dove zus en zwager en een paar dove vriendinnen.”

Meer weten? www.dovenzorg.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen