Mag ik jou wat vragen?

“Mag ik jou wat vragen?” Met een stralende lach stapt ze op me af, terwijl ik gehaast door de winkelstraat loop. Ik slaak een diepe zucht. Liever niet, denk ik, maar zo blij als ze is, krijg ik dat niet over mijn lippen. Ik knik kort naar haar. “Geloof jij ook?”, vraagt ze. Dit keer komt er naast mijn korte knik ook een ‘ja’ over mijn lippen. Stilletjes hoop ik dat ze geen Jehova-getuige is. Dan moet ik het gesprek afkappen en anders gaat het gesprek nog wel even duren. Beide klinken me op dit moment niet zo aangenaam. Haar ogen stralen me tegemoet. “Geloof jij ook in Jezus?” vraagt ze. “Ja”, knik ik. “Dat doe ik.” “Prachtig”, zegt ze. “Mag ik je bemoedigen met dit kaartje?” En ze drukt me wat in handen.

Snel loop ik verder, op naar het lijstje dat ik nog moet afwerken. Niet veel later zie ik haar opnieuw iemand aanspreken, het is al net zo’n kort gesprek. Het zet me aan het denken. Haar blijdschap, haar stralende lach, na vast veel afwijzingen. Steeds opnieuw spreekt ze mensen aan terwijl ze vriendelijk en blij blijft. Ik had sowieso langer met haar moeten praten, denk ik.

Het gesprek met deze vrouw geeft me een les. Het doet me aan de Heere Jezus denken. Hoeveel afwijzingen heeft Hij al van mij gehad? Hoe vaak blijft Hij opnieuw vragen: “Geloof jij ook in Mij?” Heb ik, heb jij, voor Hem wel tijd? Tijd voor een gesprek met Hem? Of klinken Zijn vraag en de gevolgen van jouw en mijn antwoord op dit moment ook niet zo aangenaam? Het kaartje van die blijde vrouw zit nog in mijn zak. Niet als bemoediging, maar als aansporing om mezelf en jou de vraag te stellen: Geloof jij ook in de Heere Jezus?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen