Nigeria: enkele reisimpressies!

Afscheid

Vroeg in de morgen van 14 januari, 't is nog maar vijf uur, komen we keurig volgens afspraak, bijna tegelijk in de vertrekhal van Schiphol aan. Een heel beetje spannend is het toch wel! Zo maar twee weken je gezin uit, dat gebeurt immers nooit.

We beginnen in te checken, de bagage wordt gewogen, doorgelicht en gelabeld. De koffers verdwijnen, maar de handbagage houden we bij ons, want in Lagos moeten we overnachten. En stel je eens voor dat de koffers niet op de juiste plaats van bestemming zouden aankomen.

Dan wordt er afscheid genomen!

We zetten koers naar Londen, een uurtje vliegen. Daar hebben we vier uur de tijd alvorens het vliegtuig vertrekt naar Nigeria. Ook hier weer door de controle, maar een scherpere. Mijn handbagage wordt helemaal uitgepakt en ik moet mijn nagelgarnituurtje achterlaten, wil ik mijn reis voortzetten. Dus dat doen we maar.

Om elf uur stijgen we op, in de gordels en na verkregen instructies. Onderweg worden we goed voorzien van een natje en een droogje. We vliegen over de wit besneeuwde toppen van de Pyreneeën, gaan langs de oostkust van Spanje, vliegen over de Middellandse Zee en kijken op de uitgestrekte Sahara.

In lboko

Om zes uur Nigeriaanse, maar ook Nederlandse tijd landen we in Lagos. Hier staat de heer Velthove ons met een chauffeur op te wachten om naar een baptist guesthouse te gaan voor de overnachting. Wat een drukte in die stad. Alles vliegt links en rechts, al toeterend, langs je op. Langs de weg wordt van alles te koop aangeboden.

De volgende morgen vliegen we naar Enugu en gaan vandaar met een auto naar lboko, waar de familie Velthove woont en waar we heel gastvrij worden onthaald.

In lboko maken we gelijk kennis met een kapotte waterleiding. Geen water uit de kraan dus, maar aangewezen op de waterpomp.

In de badkamer en toilet is men er helemaal op berekend. Een kannetje en een regenton met water. En 't lukt best.

We maken die middag nog een wandeling over de compound. Er wordt gezwaaid en gegroet. "Tokwa ehu-o!" Welkom! We worden uitgenodigd binnen te komen bij de hulp van de familie Velthove. Gezeten op een krukje, de handen gewassen in een schaaltje water, krijgen we gepelde colanoten met een sterke pepersaus aangeboden. Een hele belevenis!

In Onuenyimu

De volgende dag gaan we naar Onuenyimu, waar het zendingsteam bij elkaar is gekomen om ons te verwelkomen. We logeren bij Gertrude de Regt, onderwijzeres van de Hollandse kinderen. Ook hier ontmoeten we veel gezelligheid, 's Avonds, dikwijls gezeten bij een olielamp en kaarsen omdat de generator veel uitvalt, volgt menig gesprek. Soms komt er onverwachts een hagedisje om de hoek van de kast kijken. De meubels staan hier trouwens een stukje van de muur af om het ongedierte wat in te perken. De koelkast en het gasfornuis werken op gasflessen en het water wordt voor consumptie gefilterd. En 't was nog lekker ook. Met behulp van een olielamp wordt de gang naar toilet en bed gemaakt. Op onze slaapkamer zijn we trouwens gauw uitgelezen en geschreven, want onze batterijen voor de zaklampen zijn al heel snel leeggelopen, door de warmte,

's Nachts koelt het gelukkig aardig af, de temperatuur daalt wel tot een graad of twintig. De ramen bestaan hier uit horizontale stroken glas die opengezet kunnen worden, zodat het wat door kan waaien. Het geheel is met gaas afgezet, zodat insecten geen gelegenheid krijgen om binnen te komen.

Van de school in Nigeria zou ook veel te zeggen zijn. Ons bezoek aan de primary school is wat onthutsend. Om negen uur 's morgens is nog niemand komen opdagen, geen leerkracht nog te zien. In de 'lokalen' hebben we vrije toegang. De zijwanden zijn niet veel meer dan een afzetting door struiken. Haast niets is aanwezig, zelfs het krukje wordt door de kinderen meegebracht. En een diploma kan worden 'gekocht'.

Het vrouwenwerk

Ook maken we kennis met het 'Women Programme', het vrouwenwerk. Onder begeleiding van miss Josephine Ogbu, zie foto (PDF), bezoeken we onder andere een compound, waar een heel aantal vrouwen bij elkaar is gekomen om ons te laten zien wat zij zoal maken. We worden heel hartelijk verwelkomd. "You are welcome", luidt het steeds. Wij moeten plaats nemen onder de luifel, terwijl zij zelf pal in de zon staan! Eerst wordt ons verteld hoe zeep wordt gemaakt. Dan wordt gedemonstreerd hoe de brokken in stroken worden gesneden en hoe van de overgebleven resten weer een zeepbal wordt gemaakt.

Vervolgens mogen we proeven van een soort oliebollen die op een grote schaal worden aangedragen, net gebakken! Het smaakt prima. Nu demonstreren de dames hoe het deeg gemaakt wordt. Bloem, bakmeel, zoetmiddel, gist, zout en een soort boter worden gemengd, steeds wat water er bij, totdat het voldoende gekneed is. Het deeg wordt nu in de zon gezet om te rijzen. De oliebollen worden verkocht onder de vrouwen, die hun geld uit de knoop van hun 'wrapper' halen. Zo kan het dus ook! Na afloop is er nog gerekend op een warme maaltijd.

De vrouwenverenigingen in Izi komen om de twee weken bij elkaar. Alle vrouwen die naar de kerk gaan zijn er eigenlijk wel lid van. Op zo'n vergadering komen allerlei zaken aan de orde. Maar altijd gaat het Woord van God open en wordt er een inleiding gehouden. Iemand van de vereniging, of mevrouw Velthove zelf, onderzoekt van tevoren een Bijbelhoofdstuk en houdt daarover een inleiding. Het probleem is echter dat veel vrouwen niet kunnen lezen. Regelmatig komen dan ook de evangelisten naar deze vergaderingen om een meditatie te houden. En zo mogen deze vrouwen toch in aanraking komen met Gods Woord. Zo mag het werk in alle eenvoudigheid worden gedaan en het zaad worden gestrooid. En dan zal de Heere Zelf voor de wasdom zorgen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen