Winterse winterconferentie

Zo'n negentig jongeren uit alle delen van het land kwamen 23 en 24 februari naar Nunspeet om met elkaar stil te staan bij de verbondsleer. Een lastig maar zeker waardevol onderwerp, dat het hart van het Evangelie raakt.

Sommigen zagen er misschien tegenop hiernaar te gaan luisteren; bang voor dorre dogmatiek, een droog en verstandelijk redeneren? Ds. C.J. Meeuse wist echter duidelijk te maken waarom het nuttig is ons met dit onderwerp bezig te houden. Hij vertelde over de troost en bemoediging die Gods kinderen uit de verbondsleer halen.

De kortste samenvatting van het werkverbond is volgens hem te vinden in de woorden die de Heere Jezus tot een wetgeleerde sprak: Doe dat en gij zult leven.

Hoewel het werkverbond door de ongehoorzaamheid in het paradijs is verbroken, geldt de eis nog steeds. Wij zijn verplicht Gods wil te doen, Hem te dienen en te leven tot Zijn eer. Dit kunnen we helaas niet meer, omdat we God bij de zondeval de dienst hebben opgezegd.

Het grote wonder is nu, dat God de van Hem vluchtende mens gaat zoeken. De mens die Hem niet meer zoeken kan en wil. God maakte Zijn genadeverbond voor het eerst bekend in Genesis 3: 15.

Van eeuwigheid

Dit genadeverbond ligt vast in de eeuwige Raad Gods. De Zoon heeft Zich van eeuwigheid voor de Zijnen gegeven om de zaligheid voor hen te verdienen. Hij is de Middelaar van het verbond, omdat Hij de wet gehouden en de straf gedragen heeft. Dit noemen we ook wel de dadelijke en lijdelijke gehoorzaamheid. Ds. Meeuse gaf aan dat God Zijn verbond op verschillende manieren (=bedelingen) openbaart.

Dit gebeurde eerst in de oude bedeling waarin het verbond achtereenvolgens met een individu, met een geslacht en met een natie werd opgericht. Later volgde de nieuwe bedeling waarin het verbond ook aan de heidenen bekend gemaakt werd.

Bij je naam genoemd

De predikant vervolgde met de waarde van de kinderdoop te benadrukken. We mogen onze doop niet verachten. Het is een wonder als we onder de bediening van het genadeverbond zijn geboren en daarom gedoopt zijn. God heeft ons bij onze naam genoemd en ons het verbondsteken gegeven. De naam van de Drie-enige God is over ons uitgeroepen, terwijl we er zelf nog niet om konden vragen. De doop wordt een pleitgrond als we God leren zoeken en mogen zien dat Hij de Eerste was toen Hij het teken gaf van de doop: "U gaf het teken, dan wilt U toch ook de betekende zaak geven?"

Soldaat

In zekere zin zijn wij in Gods verbond opgenomen, zo leren we in onze Catechismus, in het doopformulier en onze Nederlandse Geloofsbelijdenis. We dragen het merk- en veldteken van Christus en worden geroepen soldaat te zijn in Zijn leger. Maar, zo vervolgde ds. Meeuse, dat wil niet zeggen dat we door het teken alleen deel hebben aan het wezen en aan de beloften van het genadeverbond. Daartoe is wedergeboorte nodig. Zonder dat zijn we slechts uitwendig in het verbond. Eerst door wedergeboorte leren we de goede strijd strijden. Als we de duivel en de wereld dienen, zijn we eigenlijk deserteurs! God roept ons in de doop al toe: "Dien toch de wereld, zonde en duivel niet, maar kom tot Mij. Bij Mij is vergeving en genade." Hij biedt Zijn genadeverbond ieder persoonlijk aan en wil de vrijmoedigheid geven om te komen. Door Zijn roeping hebben we het recht om te komen. Pas wanneer we als doemwaardigen tot Christus gekomen zijn, zullen we delen in het wezen en dus in de beloften van het verbond. Ds. Meeuse besloot zijn lezing met de wens dat wij Gods genadeverbond op waarde zullen leren schatten.

Vragen

Na zijn lezing ging de dominee nog in op een aantal vragen. Hoe we kunnen weten dat we uitverkoren zijn? "Begin niet met je af te vragen of je uitverkoren bent, maar met: 'Mijn ziel, doorziet ge uw lot?'. Bouw je huis op een vast fundament en reken jezelf er niet lichtvaardig bij. Stop je zakken niet vol met gestolen beloften, maar laat je onderwijzen om te leren hoe je er echt deel aan kunt krijgen. Weet dat je ellendig, arm en naakt tot Christus mag komen. Uiteindelijk ken je de boom aan zijn vruchten. Wees ook trouw in het Bijbellezen en bidden. God wil dat gebruiken om je toe te rusten. Het kunnen wapens zijn in de strijd."

Sneeuw

Na inspanning komt ontspanning. Tijd dus voor de traditionele kroket. En als daar toch op gewacht moet worden, kan er ook nog wel even gezongen worden. Na de kroket werd nachtelijk Nunspeet met een bezoek vereerd. Het was een fikse wandeling, maar zeker de moeite waard. Inmiddels was er een dik pak sneeuw gevallen, zodat alles er uitzag als een plaatje. Als de wandeling een poging was iedereen zo uit te putten dat een spoedige nachtrust bevorderd werd, is dat niet helemaal gelukt. Tot laat werd er nog rond de piano gezongen. Het is fijn om dat zo met elkaar te kunnen doen. Ook de rest van de conferentie bleven de zangbundels niet ongebruikt. Elke gelegenheid om te zingen werd benut.

Dorstigen

De volgende morgen scheen de zon volop. De bomen met hun witte vracht staken prachtig af tegen de blauwe lucht. Wat is de schepping toch mooi! Na het ontbijt was er tijd voor de Bijbelstudie uit Jesaja 55, die vervolgens onder leiding van de heer Mauritz plenair besproken werd. Boven het gedeelte staat: Uitnodiging tot Gods genadeverbond.

De dorstigen zijn degenen die niet meer te vervullen zijn met de genoegens van deze wereld; zij die gaan hongeren en dorsten naar Christus. De roeping komt echter tot alle zondaren van het menselijke geslacht. Dat roepen van God is niet vrijblijvend. Hij komt ernstig tot ons en vraagt om antwoord. Wij hebben geen recht om onbekeerd te zijn. Vaak hebben we overal tijd voor behalve voor de Heere. We zijn bezig met dingen die uiteindelijk ons hart niet kunnen vervullen. Toch blijft God roepen en wijst Hij ons op de onwankelbaarheid van Zijn verbond in Zijn Zoon de Heere Jezus. Daarom moeten wij de Heere zoeken terwijl Hij nabij is, terwijl het nog genadetijd is. God is niet ver weg, maar binnen gehoorsafstand. Hij is immers alomtegenwoordig! Hoe komt het dan dat wij niet naar God horen? Is dat onmacht of onwil? "De mens wil wel, maar kan niet", werd er gezegd. Daar was niet iedereen het mee eens. Pas echter op voor lijdelijkheid! Bij de zondeval heeft de mens zichzelf beroofd van de macht tot God te komen. Wij hebben Hem zelf de rug toegekeerd, leder mens blijft verantwoordelijk voor hoe hij strijdt. De heer Mauritz besloot met erop te wijzen dat we wel aan onszelf, maar niet aan God moeten wanhopen. "Er is een Weg tot God. Hij zegt niet: Zoek Mij tevergeefs! Pleit daarom op Gods Woord en vraag de Heere te doen zoals Hij gesproken heeft."

Wonder

Na de pauze was het woord aan ds. L. Blok. Ondanks een vergeten lezing en een onwillige microfoon, gaf hij ons waardevolle dingen mee. Hij begon met ons er op te wijzen wat een wonder het is dat de Heere op de wijze van een verbond met de mens wil omgaan. Het moet ons verbazen dat de heerlijke en verheven God naast de mens wil staan en met hem in een relatie wil treden. Het verbond der werken is verbroken. In plaats hiervan wilde Hij het verbond der genade openbaren. Hoewel de mens moedwillig tegen God koos, wil Hij toch Zijn genade verheerlijken aan schuldige zondaren. Dit kan alleen oprecht en waar gekend worden als we onze hopeloosheid en verlorenheid verstaan; als we als schuldige tegenover God staan. De hele Schrift door komt naar voren dat God de schuldige niet onschuldig houdt, maar ook dat God in Zijn onbevattelijke goedheid op de manier van een eeuwig verbond met schuldigen wil handelen en hen niet wegdoet van voor Zijn aangezicht.

Niet de mens

Het genadeverbond gaat niet uit van de mens, maar van God. Ds. Blok noemde hierbij de term mono-pleuris. Dat wil zeggen dat het van oorsprong een éénzijdig, maar in zijn uitwerking een tweezijdig verbond is. De oorsprong ligt in Gods soeverein welbehagen.

In het Nieuwe Testament wordt voor 'verbond' in de grondtaal het woord dia tèkè gebruikt. Dat betekent dat het een verbond is van twee ongelijke partijen. De dominee verduidelijkte dat aan de hand van een voorbeeld. Als je een erfenis krijgt, heb je daar zelf niets aan kunnen bijdragen. De erflater heeft het testamentair laten vaststellen. Zo is het ook met het genadeverbond. Het is een overeenkomst die wortelt in de vrije gunst van God die Hem eeuwig heeft bewogen. In het verbond is de drie-enige God vertegenwoordigd. God de Vader sloot het verbond met Zijn Zoon, die als Middelaar de Zijnen vertegenwoordigt. Hij heeft het op zich genomen alles te volbrengen wat nodig is tot hun zaligheid. De Heilige Geest wordt niet nadrukkelijk genoemd, maar Hij draagt zorg voor de toepassing in het hart van Gods kinderen. Deze weg, waarin Gods eeuwige verkiezing wordt gerealiseerd, is nooit afhankelijk van voorwaarden die de mens moet volbrengen. Christus heeft alles volbracht wat nodig was. Dat houdt niet in dat er geen persoonlijk verbondsomgaan met Christus is. De Schrift spreekt van een persoonlijke verbondsinwilliging, maar die gaat nooit buiten Christus om.

Wedergeboorte

Het zwaartepunt moet volgens ds. Blok liggen bij de vraag: hoe krijg ik daar nu deel aan? We worden niet in het verbond opgenomen omdat we gedoopt zijn. Onze doop is wel een voorrecht en we moeten ook onze grote verantwoordelijkheid beseffen, maar het brengt ons niet in het genadeverbond. Alleen door de wedergeboorte gaan we er wezenlijk in over. Wij leven onder de bediening van het Woord van God. God geeft op bijzondere wijze getuigenis dat Hij geen lust heeft in onze dood, maar dat wij ons bekeren. Dit is de uitwendige roeping, waardoor wij voor honderd procent verantwoordelijk worden gesteld. Om te geloven is de wedergeboorte onmisbaar. Deze komt niet tot stand door ons verstand of doordat wij tonen het graag te willen. God doet het door de prediking van Zijn Woord; Hij opent het harde en wederspannige hart, zodat wij gehoorzaam worden. Dit is de inwendige roeping.

Persoonlijk

Ds. Blok riep op ons af te vragen of wij dit persoonlijk kennen. "Een winterconferentie bezoeken is goed. Maar denk er persoonlijk over na: ben ik al wezenlijk in het genadeverbond? In het persoonlijk komen nadert God eerst tot de zondaar; ernstig en oprecht. Hij lost alle bezwaren op, waardoor de zondaar vrijwillig in het verbond gaat toestemmen. Het Woord gaat verder in ons leven, het doet buigen voor God en laat voelen dat wij God hebben beledigd en verworpen. Het is een wonder wanneer God door Zijn Woord en Geest begeerte en verlangen naar de zaligheid werkt. Elke andere weg is in strijd met en een ontkenning van Zijn welbehagen." Nogmaals wees de predikant op de doop. "Wijs de Heere op je gedoopte voorhoofd en vraag of Hij het werkelijkheid wil laten worden."

Rijkdom

De rijkdom in het verbond is dat God zegt: Ik zal u tot een God zijn en gij zult mij tot een volk zijn. Gods kinderen liggen voor tijd en eeuwigheid voor rekening van de Heere. Hij zorgt in alles voor hen. Alle beloften worden aan hen waargemaakt. "Als je een verbondskind bent in de diepe zin van het woord, zal het je aan niets ontbreken!" De vastheid van het verbond ligt in God, Die altijd Dezelfde is en blijft. Hij is de Getrouwe en Onveranderlijke. Dat is Gods volk tot troost en ook tot onderwijs. Zo heeft het verbond zijn grondslag in de eeuwigheid en wortelt het in Gods genade. "Dan is er vaak verwondering en wat leef ik dan vaak beneden mijn stand!"

Overwinteren

Tijdens de vragenbespreking kwam er heel wat naar voren. Iemand merkte op dat het goed is bijvoorbeeld een winterconferentie te bezoeken, samen te praten over het geloof; maar "hoe komt het dat we zo passief zijn, dat alles zo vrijblijvend lijkt?" Hierop antwoordde ds. Blok dat het een voorrecht is dat we apart gezet zijn en de middelen hebben. God werkt via de middelen. We mogen echter niet automatisch een zegen over bijvoorbeeld deze conferentie verwachten. Onze verantwoordelijkheid de middelen te gebruiken staat tegenover Gods vrijmacht.

Naar aanleiding van een aantal vragen over het uitdragen van je geloof als jongere en het taboe dat daar soms op rust, waarschuwde de predikant tegen activisme. "Er ligt inderdaad een roeping. God heeft recht op ons leven. Maar kijk uit voor activisme. Toets je zelf ook aan het Woord van God. Door ouderen wordt wel eens gezegd dat het maar moet 'overwinteren'. Als het goed is kan dat lijden. Het is Bijbels jezelf te beproeven. De Schrift spreekt immers ook over tijdgeloof. Verstandige ouderen zullen je verder wijzen, er is nog zoveel leren. En misschien is er in stilte wel veel gebed voor jou."

Tenslotte vertelde ds. Blok over zijn eerste avondmaalsgang. "De hele week was ik bezig met voorbereiden, preken lezen, enzovoort, maar het was steeds tekort. Totdat de Heere me stilzette en liet zien dat ik voortdurend het werk van Christus terzijde had gesteld. De Heere werkt niet moeilijk of ingewikkeld; we moeten met alles bij Christus terechtkomen."

Na de bespreking besloot de heer Mauritz de conferentie. Met enkele persoonlijke woorden en een stukje van Thomas Boston. We kunnen terugkijken op twee fijne en zinvolle dagen. Nog een laatste sneeuwbal en ieder ging zijns weegs.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen