Leven in een tijd vol gevaarlijke klippen

Vervolgens sprak de heer G. Roos over Leven in een tijd vol gevaarlijke klippen.

Klippen! Dat doet denken aan de zee. Wat kan varen heerlijk zijn bij mooi weer en met goede stuurlui. Maar het is niet overal rustig en aangenaam. Er zijn gevaarlijke klippen! Een klip is een rots die boven het water uitsteekt, zichtbaar dus. Maar er zijn ook blinde klippen. Deze liggen, bijna niet te zien, dicht onder de waterspiegel.

Ons menselijk leven wordt wel vergeleken met een levensscheepje. En ook onze levenszee kent gevaarlijke klippen. Klippen in de grote wereld; in de kleine wereld om ons heen; klippen in ons dagelijks leven, in eigen kring, in uw en mijn persoonlijk leven. Ook op onze levenszee moeten we waken voor klippen, waardoor we onherstelbare schade kunnen oplopen. Klippen, waar we veel te dichtbij komen! We hoeven niet zelf drugs gebruikt te hebben om verslaving af te keuren!

Klippen!

Is dat het wereldwijde milieuvraagstuk? Of het aidsprobleem? Voor velen ver van het bed. Door de media duidelijk zichtbaar gemaakt. Geen blinde klip dus. Is het ons kabinet, dat euthanasie wil legaliseren, homoseksuelen gelijke huwelijksrechten wil geven? Zo kunnen we nog steeds naar de ander wijzen. Klippen nóg dichterbij. Hebt u internet thuis? Kan uw studerende zoon of dochter niet zonder? Weet u zeker dat porno uw huis niet in komt? Dan komt u toch wel in de buurt van blinde klippen; u verliest de controle. Klippen dichtbij. Gebruikt uw kind een koptelefoon, als u popmuziek niet wilt horen? Zegt uw zoon van 14 op catechisatie tegen de ouderling: "Ik denk er anders over dan u"? Wat is er aan de hand met onze cultuur; met de levensstijl in onze samenleving? Waar komt dit allemaal vandaan?

Loop eens mee terug in de historie

Nederland kent een rijke gereformeerde geschiedenis. In de 16de eeuw vormden kerk en regering twee ogen, op hetzelfde doel gericht: Gods geboden. De Franse revolutie maakte een eind aan deze toen nog slechts theoretische stelregel. De Verlichting ging een nieuwe wereld maken. Opnieuw stond de toren van Babel in de steigers. Het menselijk verstand en de rede schenen voldoende licht te bieden. Techniek scheen een gigantisch goed hulpmiddel daarbij. Het vooruitgangsidee nam de plaats in van de christelijke godsdienst. Men had meer vertrouwen in de wetenschappelijke vooruitgang. Maar de techniek blijkt inmiddels meer moloch dan middel. Gezond-verstand-cultuur en vooruitgangsgeloof staan ter discussie. Bij het zelfbeschikkingsrecht, de autonomie van de mens en bij de neutraliteit van de wetenschap en technologie rijst steeds meer twijfel. En waar twijfel en onkunde de toon aangeven, daar is ook het hek van de dam. Daar ontstaat een elk-wat-wilscultuur. Dan is de Bijbel Gods woord niet meer, maar een bundel godsdienstige ervaringen van eeuwen her. 'Je mag alles geloven, als je maar niet gelooft dat jouw geloof alles is'. Maar dan is er ook geen houvast meer. En daarom gebeurt er, wat er gebeurt via onze paarse wetgeving ten opzichte van abortus, euthanasie en homoseksuelen.

En hoe is het met onze kring; met u en mij?

Het is simpel gezegd, die paarse regering. Maar... kunnen wij ons onttrekken aan het postmoderne levensgevoel? Ook ons levensscheepje vaart over deze levenszee. Daarbij gaat het niet alleen om wat nog wel zichtbaar en meetbaar is, zoals drugs, seksualiteit, abortus enzovoort, maar ook over de veel gevaarlijkere blinde klippen.

Blinde klippen van twijfel en gezagsloosheid, van gevoel en van individualisme als grond waarop men zich beroept in plaats van op de Bijbel. Een bedreiging vooral voor onze jonge generatie. Wij en onze kinderen zijn ook zelf aangetast door het postmoderne denken. Ook ons levensscheepje vaart nog steeds door over deze levenszee. Maar is onze waakzaamheid niet aangetast?

De medestudent aan de universiteit of hogeschool zal de ogen van zoon of dochter wel openen voor de 'dwaasheid' om het christendom als uniek te beschouwen; de catechisant wil wel naar de catechisatie komen, maar hij wil zich fijn voelen; er moet meer over blijdschap gepraat worden en niet zoveel over zonde; zalig worden mag niet zo ingewikkeld meer gaan.

Het geloof moet aansluiten bij de consumptieve, makkelijk levende, luie behoefte van de mens!

En wij dachten het leven als vreemdeling veilig te stellen door ons te organiseren via reformatorische scholen, reformatorische organisaties, reformatorische krant, reformatorische vakbond. En we mogen er ook blij mee zijn, maar ook hiermee lopen we risico. De zuil kan een nieuwe klip worden. De uiterlijke gestalte en het innerlijke vreemdelingschap moeten met elkaar in evenwicht zijn. Enerzijds is er het levensgrote gevaar van grenzeloze veroppervlakkiging in dogmatisch en ethisch opzicht; door aanpassing aan levensstijl van de samenleving. Anderzijds van uitwendig traditionalisme, wetticisme.

Hoe zal het met uw en mijn scheepje gaan? Ontbreekt het niet te veel aan de rechte weerbaarheid?

De rechte koers; de Loods

Het stormt op de levenszee! Onze scheepjes dreigen op klippen te lopen van afnemend Godsbesef, normloosheid, twijfel, materialisme, pluralisme. Onze levensscheepjes dreigen te breken! En ontgaat het ons?

Leven in de storm. Dan heb ik een Loods nodig. Maar géén loods die het levensscheepje alleen door de klippen van de tijd heen kan redden. En dan zijn een net leven, tradities en verdediging van de rechte leer niet genoeg. Is één van de grootste klippen van onze tijd niet dat wij zo weinig kunnen vertellen van God en Zijn liefdedienst? Van onze haat tegen de zonde en het gebed of God mijn wankelende gangen wil schragen?

Kent u die Loods? Dan is een oppervlakkig 'ja' niet genoeg. Wie de Loods kent, begeert Hem ook te volgen in Zijn heilzame bevelen. Het leven der genade komt openbaar in de vrucht! De genadetijd is nog niet voorbij. Bedel dan maar als een rechteloze! Gods welbehagen gaat voort door Christus' hand. Christus is de Loods! Echt leven... Dan verdwijnen niet alle klippen; dan leer ik mezelf kennen als totaal verarmd; dan word ik verbroken, uitgeledigd, veroordeeld in mijzelf.

De klippen zijn gevaarlijk, de zee is onstuimig. Maar zo God voor ons is, wie zal tegen ons zijn; Die ook Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft. Dan komt het er op aan dat we niet door de mand vallen. Want het is vreselijk om schipbreuk te lijden van het geloof!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen