Oplossing?

’s Ochtends in de trein valt mijn oog op een wel heel opmerkelijke krantenkop: ‘Britse jongen is vier maanden zwanger’. Jongen? Vier maanden zwanger? Ik lees het nog keer. Ja, het staat er echt.

Bij het lezen van het bericht wordt me al snel duidelijk dat het gaat om iemand die geboren is als vrouw en nu bezig is met een transformatie tot man. Om toch nog kinderen te kunnen krijgen is de behandeling tijdelijk stopgezet en is de 20-jarige bevrucht met behulp van een anonieme spermadonor.

Ik doe de krant dicht en bedenk me wat een leed deze persoon al heeft moeten doorstaan. Niemand vraagt erom om zich ‘anders’ te voelen. Maar is dit nou onze oplossing? Van geslacht veranderen en tijdens die behandeling nog ‘even zwanger worden’ van een anonieme donor?

Een andere kop, in de digitale versie van de NRC: ‘Onzorgvuldig gehandeld bij euthanasie 80-jarige patiënte’. Euthanasie? Onzorgvuldig? Bij lezing blijkt dat de arts de vrouw mogelijk tegen haar wil in heeft gedood. Ik sluit de website. Stervenshulp noemen we dat. Maar wie is er geholpen? De vrouw waarschijnlijk niet. Het is immers maar de vraag of zij wel wenste te sterven. Haar man dan, die de zorg niet meer aan kon? Of de samenleving, die het steeds lastiger lijkt te vinden om met zieken en zwakken om te gaan? Is euthanasie onze oplossing?

De wereld is op drift, denk ik bij mezelf als ik weer een ander nieuwsbericht lees: ‘Minister Ploumen gaat met internationaal abortusfonds frontaal tegen Trumpbesluit in’ kopt De Volkskrant. Een internationaal abortusfonds? Het recht op abortus als exportproduct? Wat een leed kan er zitten achter een ongewenste zwangerschap om wat voor reden dan ook. Maar is abortus onze oplossing? Een kind het leven ontzeggen: is een moeder daar echt mee geholpen?

Wat een leed is er in de wereld, ver weg maar ook heel dichtbij. Misschien wel in jouw leven. Identiteitsproblemen, een lichamelijke of psychische ziekte, een ongewenste zwangerschap, het is maar een kleine greep uit de ellende die er in de wereld is gekomen nadat de mensheid God de rug heeft toegekeerd. Maar zijn onze oplossingen vaak niet erger dan de kwaal? De barmhartigheden der goddelozen zijn wreed zei Salomo al (Spr. 12:10b). Het toverwoord is ‘zelfbeschikking’, maar leren we in de Bijbel juist niet dat we mensen tegen zichzelf moeten beschermen? Jij en ik ademen de geest van de tijd in en het gevaar is groot dat we zaken als abortus en euthanasie normaal gaan vinden, of in ieder geval accepteren dat anderen dat een geoorloofde oplossing van een probleem vinden. Of zijn we dat punt misschien al voorbij?

Wat is dan wel de oplossing? Lees Exodus 15 eens. Het volk van Israël komt bij Mara. Ze hebben dorst, maar het water is bitter. Niet te drinken. Het volk murmureert: “Wat moeten wij drinken?” Mozes bidt voor het klagende en opstandige volk en de Heere wijst Mozes een hout dat hij in het water moet werpen: bitter wordt zoet.

Vertrouw al je problemen aan de Heere toe. Hij geeft de oplossing. Maar dan wel op Zijn tijd én op Zijn manier.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen