De eend

Sinds enige tijd heb ik een nieuwe hobby: vogels kijken. Misschien haak jij nu gelijk af. Vogelen? Dat is echt te saai voor woorden! Maar, lees nog even door. Allereerst, omdat de vogel waar het hier over gaat jou en mij een les leert. En ten tweede, omdat het bekijken van Gods schepping, Zijn schepselen, iets is waar je stil van wordt.

Ik wil met je gaan kijken naar de wilde eend. Je kent ze wel, ze zitten in vrijwel elk binnenwater dat je kunt bedenken. De vrouwtjes zijn bruinig, een beetje saai. De mannetjes hebben een prachtig groen-glanzende kop, een witte ‘ketting’ en een grijs met bruin afgezette ‘mantel’. Maar het gaat me niet direct om hun uiterlijk, het gaat me om een bijzondere eigenschap.

Is het je wel eens opgevallen dat dit beest moeiteloos blijft drijven op water? En als hij zich onderdompelt het water direct weer van zijn verenkleed afglijdt? Een eend heeft een speciale klier die vet produceert. Met dit vet smeert hij zich in zodat zijn verenkleed in goede conditie blijft. Anders zou hij doorweekt raken in het water en zelfs zijn drijfvermogen kwijt raken. Prachtig toch?

En dan nu de les.

Toen ik op deze manier naar een eend zat te turen, maakte ik in gedachten een vergelijking. Mijn gedachten associeerden dit gedrag met mijn gedrag. Zoals de eend zijn best moet doen om waterafstotend te blijven, zo doe ik mijn best doen om ‘heilige indrukken’ zomaar langs me heen te laten glijden.

Als ik me maar actief genoeg bezig houd met allerlei werelds genot, dan creëer ik een ‘vetlaag’ die er voor zorgt dat ik niet vatbaar ben voor die indrukken, dat ze zomaar langs me heen glijden.
Heilige indrukken, wat wordt daarmee bedoeld? Indrukken die je onrustig maken. Bijvoorbeeld die keer dat die jongen verongelukte. Zomaar sterven, wat zou dat voor jou betekenen? Of die keer dat de preek je persoonlijk raakte. Dat je nadacht over de vraag: “Hoe kan ik de Heere leren kennen?”

Stel nu dat die eend zich niet meer insmeert met vet. Wat gebeurt er dan? Uiteindelijk zal hij verdrinken. Ha, zeg je, daar gaat de vergelijking mank. Want die vetlaag helpt die eend juist om in leven te blijven! En dus is het een goede eigenschap die in dit beeld verdraaid wordt tot iets slechts.
Wacht even, denk even verder mee. De eend verdrinkt als hij zich niet meer insmeert met vet. Dus jij en ik ‘sterven’ als we ons niet meer bezig houden met werelds genot. Is dat niet precies wat er moet gebeuren? Lees maar mee in Markus 8: 35: Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen; maar zo wie zijn leven zal verliezen, om Mijnentwil, en om des Evangelies wil, die zal hetzelve behouden.

Toch maar verdrinken dan…

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen