DE REGIONALE VERGADERING TE VLAARDINGEN

Deze goed bezochte vergadering, die op 10 oktober werd gehouden, stond onder leiding van de Vlaardingse pastor, ds. D. Rietdijk. Na de gebruikelijke opening en een kort welkomstwoord bepaalde hij ons bij het referaat van deze avond: „Het vergeten dokument van Dordt" (de Vijf Artikelen tegen de Remonstranten of de Dordtse Leerregels). Vooraf werd ons een direkte vraag gesteld: „Wie van u heeft wel eens één keer deze artikelen voor zichzelf doorgelezen? " Wat achterin ons psalmbijbeltje staat, blijft, met uitzondering van de Catechismus, de Geloofsbelijdenis en enkele formulieren, doorgaans ongelezen, tot grote schade van ons persoonlijk zieleleven.

In gedachten nam dominee ons mee naar de Dordtse Synode van 1618-'19, waar een groot gezlschap van theologen uit alle landen samenkwam om met Gods Woord in de hand de dwaalleer van Arminius te bestrijden. Deze geleerde en zijn volgelingen hadden vijf stellingen, die door de Synode in de Vijf Artikelen tegen de Remonstranten werden weerlegd. Deze Artikelen handelen over: De Goddelijke verkiezing en verwerping (art. I), de dood van Christus en de verlossing der mensen door deze (II), van des mensen verdorvenheid en bekering tot God en de manier van deze (III en IV) en de volharding der heiligen (art. V).

Onze vaderen hebben deze artikelen herderlijk en pastoraal geschreven; ze hebben als het ware de kudde van Christus geleid door de grazige weiden van het Woord en het goud van Gods genade in Christus doen schitteren tegenover onze diepe val in Adam, Dit komt al ddrekt tot uiting in art. I, de paragrafen 1 t/m 3: „En opdat de mensen tot het geloof worden gebracht, zendt God goedertierenlijk verkondigers van deze zeer blijde boodschap; want hoe zullen zij in Hem geloven, van Welke zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt? ". Verwerping van het Evangelie is daarom schuld, maar het geloof in Jezus Christus en de zaligheid door Hem is een genadige gave Gods (1-5). Uit onze diepe verlorenheid klimmen onze vaderen op naar het welbehagen Gods in Christus en bemoedigen met het Woord in de hand-diegenen, „die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, de vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, de roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen en nochtans de middelen gebruiken" niet mismoedig te worden en naar de tijd van overvloediger genade vurig te verlangen (1-16).

De verkondiging van het Evangelie moet aan ieder gedaan worden, zonder onderscheid, met bevel van bekering en geloof (II-5). En wat het licht der natuur niet kan, dat doet God door de kracht van de Heilige Geest: „Hij opent het hart, dat gesloten is, Hij vermurwt dat hard is" (III en IV-11).

Onze vaderen spreken ook van de verzekerdheid des geloofs, die niet spruit „uit enige bijzondere openbaring zonder of buiten het Woord geschied, maar uit het geloof aan de beloften Gods, die Hij in Zijn Woord zeer overvloedig tot onze troost geopenbaard heeft" (V-10). Dit maakt niet zorgeloos, maar geeft een ootmoedig, afhankelijk leven (V-12).

Na dit onder intense stilte aangehoorde referaat zongen we Ps. 65 : 1 en 2.

De kollekete, die deze avond bestemd was voor „Gehandicaptenzorg, " bracht het mooie bedrag op van ƒ 1119, 27. In de pauze trakteerde de plaatselijke vrouwenvereniging op eigengebakken vlaardingse ijzerkoekjes. Mevrouw Vogel liet ons daarna een toepasselijk gedicht van Revius horen; in aansluiting daarop werd Ps. 85 : 4 gezongen. Na de vragenbeantwoording door ds. Rietdijk sprak mevr. Crum nog een dankwoord. Tot slot zongen we Ps. 72 : 6 en 11 en ging dominee ons voor in dankgebed.

L. P. Moree-Kranenburg

DE VAKANTIEWEEK IN DOORN

Nu we na afloop van de vakantieweek, die van 29 september tot 6 oktober voor lichamelijk gehandicapten in Doom werd gehouden, onze gedachten terug laten gaan, mogen we in dankbaarheid terugzien op een bijzonder fijne week. We misten de vertrouwde leiding van de heer Doe ven, die in het ziekenhuis lag, en ook de stafleden de dames Van der Zee en Makkenze moesten wegens ziekte verstek laten gaan. Maar in hun plaats zagen we andere stafleden komen en gaan. Er werden verschillende mensen bereid gevonden om ons een of meer dagen te komen helpen. Ze deden dit voortreffelijk, zodat alles op rolletjes liep.

Gastvrouw was zoals altijd zr. Van Blooys en de heer Kwantes was er weer als geestelijk verzorger. Na de ontvangst en de kennismaking was er al gauw de goede sfeer, die in onze vakantieweken zo kenmerkend is.

Zondag was er tweemaal kerkdienst, 's Morgens sprak d ; e heer Kwantes over de tekst uit Johannes 10: Ik ben de deur" en 's middags over Hanna, de moeder van Samuël (1 Samuël 1 : 24). Voor veel van onze gasten was dat een bijzondere gebeurtenis: et elkaar, gasten en stafleden, als gemeente rondom de geopende Bijbel. De prediking van de zondag gaat als een gouden draad door heel de week heen, telkens wordt er op teruggegrepen.

Ondanks het lawaai van de verbouwing in het Roosevelthuis hadden we driemaal een bijbelstudie onder leiding van de heer Kwantes. Mijnheer de Heer kwam voor de gebruikelijke foto's en liet ons dia's van Israël zien. Ds. Driessen hield een inleiding over: „Het omgaan met de Bijbel". Het koor uit Amersfoort liet ons genieten van prachtige zang; die avond werd door ouderling Schreuder met een meditatie besloten

Wanneer er 's avonds een uurtje vrij was, werd. er met elkaar gezongen. We gingen ook op reis. Het doel van onze bustocht was de dierentuin in Amersfoort. De wandeling naar „Klein Zwitserland" stond ook weer op het programma; we genoten er van koffie met gebak. Het was deze week prachtig weer, dus als het even kon werd er met de gasten, onder wie ook onze vroegere presidente mej. Den Hertog, was, een wandeltochtje in de buurt gemaakt.

Zo waren we gauw aan de vrijdag toe. De kok van het Roosevelthuis had weer voor een heerlijk diner gezorgd. Een afscheidsavond, verzorgd door gasten en stafleden, besloot de week. Zaterdagmorgen was het vroeg uit de veren, want om negen uur werden de eerste gasten al gehaald. De week was veel te vlug om.

We mogen terugzien op een heerlijke vakantieweek en mogen dankbaar zijn, dat het ons nog gegeven wordt om zo'n week mee te maken.

Ik hoop, dat de Heere het ons zal geven dit mooie werk te blijven doen, tot eer van Hem en tot hulp van onze gehandicapte naaste.

A. N. de Feyter

Allerlei....

Op donderdag 27 september j.1. waren enkele dames van ons bondsbestuur namens de bond en onze Kommissie Vakantieweken Gehandicapten als gast aanwezig op de Hervormde bondsdag in „De Doelen" te Rotterdam. Het was voor de Bond van Ned. Herv. Vrouwenverenigingen op Ger. grondslag een bijzondere dag, omdat haar presidente, mevr. A. M. Harkema-Visch, afscheid nam. Aan het eind van de morgenvergadering droeg zij na vijftien jaar presidente te zijn geweest de voorzittershamer over aan haar opvolgster, mevr. A. C. Meijwaard-Fuite te Zwolle, 's Middags werd haar namens alle verenigingen tijdens een stijlvol programma-onderdeel een reis naar Israël aangeboden.

Ondanks dit belangrijk gebeuren viel toch ook op deze bondsdag het accent weer op het referaat met vragenbeantwoording en de slotmeditatde, Ds. J. Maasland uit Barneveld wees in zijn boeiende referaat „Verbond en prediking" op de grote verantwoordelijkheid van te leven onder de bediening van het genadeverbond enerzijds en het zalig worden op grond van Gods verkiezende genade anderzijds. Dat zijn twee zaken, die voor het verstand nooit met elkaar in overeenstemming zijn te brengen. Ds. H. Harkema, zoon van de scheidende presidente, sprak aan het eind van de dag in zijn meditatie „Op mijn trouwverbond" op ernstige wijze naar aanleiding van Daniël 9 : 19 over schuld en genade.

Het was een fijne bondsdag, waar we met veel genoegen zijn geweest,

's Avonds woonden we in Zoetermeer de herdenkingsdienst ter gelegenheid van het 25-jarig ambtsjubileum van ds. Rijksen bij. Over deze dienst hebt u in de vorige „Daniël" een uitgebreid verslag kunnen lezen van de heer P. Jansen uit Almelo. Het was goed om met vele anderen uit het land te mogen luisteren naar de bewogen prediking over Galaten 6 : 14.

De zaterdag daarop was ik met weer andere dames van ons bestuur op de receptie in Zoetermeer, waar we namens de bond Ds. en mevr. Rijksen een (antieke) koperen bak voor haardblokken hebben aangeboden. Van giften, die op de huishoudelijke vergadering van enkele verenigingen werden ontvangen, hebben we er mooi bewerkt „stookgereedschap" bijgegeven en van het bestuur een ornament om di.t gereedschap aan op te hangen. We hopen van harte, dat zij beiden met hun kinderen nog vele jaren lang vele uren rondom het haardvuur zullen mogen doorbrengen.

Door de bond van Ned. Herv. Vrouwenverenigingen is een gedichtenbundeltje van Reiny Neven-Oskam uitgegeven, getiteld: „Gods snarenspel". Op eenvoudige, maar soms treffende wijze spreekt Reiny Neven in de meeste van deze gedichten over haar geloofsleven. Het valt op, dat de wederkomst van Christus in haar denken een grote plaats inneemt. Verschillende van deze gedichten hebben we haar op de hervormde bondsdagen heel mooi horen voordragen. Het bundeltje, in offsetdruk uitgegeven en geïllustreerd door J. J. v.d. Horst, kost ƒ 5, 50 en is te bestellen bij het bondsbureau, Glashorst 84, 3925 BV Scherpenzeel Gld.

We zitten weer midden in de tijd van dë verkopingen. Op verschillende plaatsen is die al achter de rug en hebben de besturen de drukte ervan weer gehad. Maar anderen staan er nog voor! Over het algemeen vallen de opbrengsten weer mee, hoewel het op sommige plaatsen minder is dan vorig jaar. Op zichzelf is dat niet erg; 't hoeft ook niet steeds meer te zijn. Maar 't is natuurlijk wel jammer als de zending daar nadeel van zou gaan ondervinden. De laatste jaren zijn de bijdragen van de vrouwenverenigingen daarvoor sterk gestegen: van ƒ 300.000, — in 1975 naar ƒ 425.000, — tot ƒ 474.000, — in 1977. Er was een stille hoop, dat. het vorig jaar over de ƒ 500.000, — zou komen, maar toen liep het iets terug naar ƒ 466.000, —. Dat is nog een prachtig bedrag, maar aangezien de kosten voor het zendingswerk steeds stijgen, zal het voor de deputaten toch wel een beetje teleurstellend zijn geweest, dat de inkomsten van de vrouwenveenigingen iets teruggegaan zijn. Misschien zouden de verenigingen die tot dusver weinig aan de zending gaven hun bijdragen wat kunnen verhogen?

Allen hartelijk gegroet,

Z. Crum-Nieuwland

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen