EEN ANALYSE VAN VROUWENVERSLAGGEVING

Op 31 januari 1983 vergaderde in de Tweede Kamer de vaste kommissie voor het emancipatiebeleid. Bij deze vergadering was ook een delegatie van onze Vrouwenbond op de publieke tribune aanwezig. Inmiddels is van die vergadering een verslag verschenen in „Op gelijke voet", een blad dat uitgegeven wordt door de Directie Coördinatie Emancipatiebeleid. Men beoogt hierin informatie te geven over het beleid van de rijksoverheid.

Aangezien het gesprokene op deze vergadering letterlijk terug te vinden is in de uitgegeven „ Handelingen", kan de kwaliteit van de verslaggeving in „Op gelijke voet" met grote mate van objektiviteit beoordeeld worden. Analyseert u mee?

Emancipatie en werkloosheid

U kent die mensen wellicht ook wel in uw eigen omgeving, die zo'n simpele oplossing hebben voor de ekonomische krisis: „Ze moeten de gastarbeiders het land maar uitgooien, dan is er weer volop werk!" Als je „Op gelijke voet" leest schijnt ir. Van der Vlies van de SGP — zijn wetenschappelijke vorming ten spijt — soortgelijke kreten te spuien, maar dan toegepast op vrouwen. Tenminste, ik lees dat uit deze berichtgeving, als het gaat over het antwoord dat minister De Koning de kamerleden heeft gegeven. Qnder het kopje „De Koning" staat er:

„Dat emancipatie d^' oorzaak zou zijn van de huidige sociaal-ekonomische perikelen, zoals de heer Van der Vlies had gesuggereerd, wees hij van de hand."

De verslaggeefster doet ons dus geloven dat Van der Vlies de emancipatie heeft

gebrandmerkt als dé oorzaak van de ekonomische perikelen. Minister De Koning zou daar afstand van genomen hebben. We luisteren even naar het kamerlid en daarna naar de bewindsman. Ir. Van der Vlies zei:

„Wij zijn het er vandaag over eens dat er verband bestaat tussen het vraagstuk van de werkloosheid en dat van de emancipatie. De wijze waarop de werkgelegenheid verdeeld wordt, hangt immers ten nauwste samen met de rolverdeling tussen man en vrouw. Mijn fraktie is echter benieuwd naar een ander verband, namelijk naar het oorzakelijke. Voor ons is het geen vraag hoe de pijn van de werkloosheid over mannen en vrouwen verdeeld moet worden. Wij zijn wel geïnteresseerd in de vraag in hoeverre de emancipatie die pijn nu juist heeft veroorzaakt. Kan de bewindsvrouwe ons een analyse van dit oorzakelijke verband toezeggen?

Wij zouden vooral meer inzicht willen hebben in de vraag in welke mate het roldoorbrekende beleid met betrekking tot de gezondheidszorg heeft geleid tot langzamere doorstroming in het personeelsbeleid en daardoor tot verhoging van de loonkosten — zij raadplege hiervoor de begroting van Volksgezondheid — met als gevolg dat aan de kwalitatief vereiste omvang van het personeelsbestand niet kan worden voldaan, omdat dan het budget zou worden overschreden. Intussen komen honderden schoolverlaters niet aan het werk. Zou zij zo de prijs van de emancipatie eens willen uitrekenen? "

Hoewel de vragen aan de staatssekretaris mevrouw Kappeyne van de Copello waren gesteld, ging minister De Koning er zelf ook op in:

„De heer Van der Vlies heeft een vraag opgeworpen over het verband tussen het werkloosheidsvraagstuk en het emancipatievraagstuk. Hij heeft gezegd dat wij het erover eens zouden zijn dat er een verband bestaat tussen beide. Voor zover het om de oplossingen van deze vragen gaat, kan ik dit ook wel bevestigen, maar ik denk dat een onderzoek dat door de heer Van der Vlies wenselijk is genoemd, dat emancipatie als oorzaak van de huidige sociaal ekonomische perikelen zou moeten brandmerken, toch geheel overbodig is, Het Centraal Planbureau heeft in zijn arbeidsmarktprognoses de hoofdelementen van de groei van het arbeidsaanbod duidelijk uiteengezet. De grotere wens tot betaalde arbeid maakt slechts ongeveer één kwart uit van de groei van het aanbod. Drie kwart komt dus voort uit andere overwegingen, slechts één kwart is hierop terug te voeren. De demografische faktoren zijn in de allereerste plaats verantwoordelijk voor de groei van het arbeidsaanbod."

Wat kunnen wij nu konkluderen? Ten eerste, dat Van der Vlies inderdaad over emancipatie als oorzaak gesproken heeft, doch slechts in de zin van „in hoeverre". De verslaggeefster maakt er dé oorzaak van. Ook in het antwoord van de minister kan zij daarvoor geen aanknopingspunt vinden. Ten tweede, dat de minister inderdaad iets van de hand wees, namelijk de vraag van de heer Van der Vlies om een onderzoek dat als bewijsmateriaal zou dienen voor het gesuggereerde oorzakelijk verband. Zo'n onderzoek is overbodig! Het Centraal Planbureau heeft immers al uitgerekend dat zo'n 25% van de groei van het aanbod wortelt in „de grotere wens tot betaalde arbeid". Maar wat laat onze 'Verslaggeefster minister De Koning van de hand wijzen? Een oorzakelijkheid die door Van der Vlies niet is gesuggereerd. En de minister laat zij een uitspraak doen, waar de emancipatiebeweging inspiratie uit mag putten!

Over macht gesproken

Wij weten allemaal dat de media misbruikt kunnen worden als beïnvloedingsmiddel, als machtsmiddel. Wij mogen verwachten dat een blad, gericht op het verspreiden van informatie van rijkswege, voor zover mogelijk neutraal verslag geeft. Zéker als de verslaggeefster wetenschappelijk gevormd is en mede uit dien hoofde kan weten dat het in de mond leggen van niet-gedane uitspraken een zeer kwalijke zaak is. Zéker als de verslaggeefster die het medium als machtsmiddel kan hanteren niemand minder blijkt te zijn dan de rechterhand van onze staatssekretaris, te weten het hoofd van de Directie Coördinatie Emancipatiebeleid, mevrouw drs. Mülock-Houwer!

Citaten te vinden in: - „Op gelijke voel", maart 1983, nr. 1, pagina 2. - „Handelingen", zitting 1982-1983, u.c.v. II.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen