“Een vlieger stijgt alleen bij tegenwind!”

Iedere jongere heeft op ‘Het Erfdeel’ zijn of haar eigen kamer, maar in de boerderij zelf is genoeg ruimte om samen te kletsen, te poolen of creatief bezig te zijn. De jongeren wonen er ‘begeleid zelfstandig’, er is altijd hulp en aanspraak in de buurt. “Op de boerderij zorgen we zelf voor ons ontbijt en lunch. Het avondeten is gezamenlijk, één persoon doet de boodschappen, dus zijn we één keer in de acht weken aan de beurt. We doen zelf onze was e.d. Iedere week hebben we een gesprek met Tine om te kijken waar we staan en wat we nog willen leren. Eén keer per twee weken hebben een groepsgesprek.

Twijfel
De rondleiding mag er zijn, we krijgen elk hoekje te zien van de boerderij. Linda laat haar kamer zien. Daar hangt een canvasdoek met de spreuk: ‘Twijfel je of je iets kunt, kijk eens naar wat je tot nu toe bereikt hebt, daar twijfelde je toen ook aan’. Linda vertelt erover: “Daar sta ik vaker bij stil dan eerst. Ik kan veel meer bereiken dan ik denk. Dit geeft me kracht om ‘s morgens aan de dag te beginnen. Ik tel echt de maanden hier, in positieve zin. Binnenkort hoop ik hier mijn verjaardag te vieren, dat vind ik ook echt bijzonder. Ik vind het leuk om iedereen te laten zien waar ik woon. Maar ook dat ik kan laten zien dat ik hier naar volwassenheid groei.”

De fotograaf komt wat foto’s maken en wil graag een zit-slaapkamer op de foto zetten. Dat zorgt voor nerveus gelach. “Welke kamer is netjes genoeg?”
Niet veel later klinkt de bel, het avondeten is klaar!

Zweetvoeten
Na het eten hangen we wat aan de bar en gaan we in gesprek. Sietske grapt: “We zitten hier natuurlijk niet voor onze zweetvoeten.” Daarna serieus: “Mijn ontwikkeling liep thuis spaak, ik kwam niet verder. Hier heb ik geleerd wie ik ben en ontdekte ik mijn kwaliteiten. Ik wist bijvoorbeeld niet dat ik vrolijk was. Dat heb ik thuis onderdrukt. Hier ben ik erachter gekomen dat dat één van mijn positieve eigenschappen is. Hier kan ik zijn wie ik ben Het is hier een veilige en stabiele situatie. Kort gezegd: Ik kreeg hier vaste grond onder mijn voeten.

Sociaal
Mirjam: “We wonen hier met anderen die we niet uitgekozen hebben. Je leert veel van de omgang met elkaar. Ik heb mijn mening over mensen om me heen moeten bijstellen.” Sietske knikt: “Je blik op de wereld wordt verbreed.” Linda vult aan: “Je leert echt omgaan met iedereen, soms mag ik eerst iemand niet, maar hier leer ik de positieve kanten van iemand zien.”

Vertrouwen
Lieke woont nu ongeveer een jaar op de Leevboederij. “Toen ik hier kwam, dacht ik dat ik aan drie maanden wel genoeg zou hebben. Dat bleek niet zo te zijn. Ik heb een zoontje en ik leer nu pas hoe ik hem op kan voeden.
Ik vluchtte voor alles en nu ben ik geland, zeg maar. Mijn vertrouwen in andere mensen is ook echt gegroeid. Er komen steeds andere jongeren, andere vrijwilligers, er zijn veel verschillende mensen. Als je een rol wilt spelen, of een masker opzet, lukt dat niet lang. Je móet wel jezelf zijn.”
Linda ervaart dat ook: “Door de vrijwilligers leer je ook mensen buiten de boerderij kennen. Je leert vertrouwen op te bouwen.”

Eigen mening
Hoe is het om in een jongerenopvang te wonen? Lieke reageert direct: “Je moet hier aan jezelf werken en dat is nooit leuk.” Linda knikt: “Soms is het echt bloed, zweet en tranen.” Lieke lacht: “Sommige mensen weten ook niet goed wat ze van de Leevboerderij moeten vinden. Ze denken aan een opvang voor dak- en thuislozen, of noemen het een bekeringsinstituut.” Sietske: “Dat van dat bekeringsinstituut snap ik aan de ene kant wel. Zelf ben ik christelijk opgevoed, hier is iedereen welkom. Ook jongeren die niet gelovig zijn opgevoed, zijn welkom. Je hoort veel verschillende meningen en moet bij jezelf nagaan ‘Wat vind ik?’ Je komt er (ook qua geloof) sterker uit.” Linda herkent dat wel: “Ik heb eerst thuis gewoond en daarna in twee verschillende pleeggezinnen. Overal heb ik iets geleerd, maar hier ben ik pas mijn eigen identiteit gaan opbouwen.” Lieke: “Hier heb ik ook over het geloof leren praten. Dat was ik van huis uit niet gewend, zoals wel meer jonge mensen. Hier ging ik echt nadenken: Wat betekent het geloof persoonlijk voor mij? Jongeren van nu hebben veel meer een eigen mening en identiteit.”

Veiligheid
Werkt het nu, dit leven op de boerderij? Sietske knikt vol overtuiging: “Als dit er niet was geweest, had ik hier echt niet zo gezeten.” Lieke: “Ik ben hier door een jongerenwerker naar toe gebracht. Toen ik hier de eerste keer kwam, vond ik het echt niks. Ik kwam uit een heel ander leven. Nu kom ik weer in de normale maatschappij.” Sietske: “Bij mij was dat heel anders. Er heerste hier rust, heerlijk! Ik mocht mezelf zijn, het werd echt een thuis.”
Lieke: “Ik kwam vanuit een onveilige omgeving. Deze omgeving voelde voor mij juist eng.” Linda: “Weet je wat ik zo mooi vindt van Lieke? Ze Facetimet elke avond met haar zoontje en vraagt dan wat het mooiste en domste van de dag was. Dat vind ik zo gaaf.” Lieke knikt: “In iedere dag zit een mooi moment, een parel. Als je die op zou schrijven, krijg je een boek van hoop.” Even is het stil tussen de meiden. Lieke: “Als je je gebeden op zou schrijven, zie je achteraf de verhoring ervan. Je zou er versteld van staan wat je gekregen hebt van de dingen waarvoor je gebeden hebt.”

Goede moed
Tine komt de keuken in om koffie te zetten en de meegebrachte cake komt op tafel. We verhuizen van de bar naar de bank. Een van de meiden staat op om de felle lampen uit te doen en Tine steekt kaarsjes aan. Een van de kaarsen verlicht een bord waarop Jozua 1:9 geschreven staat: ‘Heb Ik het u niet bevolen? Wees sterk en heb goede moed, en verschrik niet, en ontzet u niet; want de Heere, uw God, is met u, alom, waar gij heengaat.’

Sietske woont inmiddels op zichzelf: “Dankzij de tijd hier kan dat, alleen had ik dat niet gered.” Lieke: “Je gaat hier echt niet met honderd procent weg, je weet nog niet alles. Maar je hebt wel genoeg handvaten om verder te kunnen.”

Sietske wil iets over het thema kwijt: “Het thema ‘Tegenwind’ vind ik wel mooi. Ik hoorde een keer de uitspraak ‘Een vlieger stijgt alleen bij tegenwind’. Lieke haalt een tekst uit Romeinen 8 aan: ‘En wij weten, dat dengenen, die God liefhebben, alle dingen medewerken ten goede.’ Anderen vullen aan: “Eigenlijk vallen wij een beetje tussen wal en schip, we hebben net een steuntje nodig en dat krijgen we hier.” Er wordt gelachen, ‘tussen wal en schip’, dat past mooi bij het schippersdorp Werkendam.

Gerwin en Tine aan het woord
“Het is de Heere geweest die ons op dit pad gebracht heeft. Hij zorgde in onze zoektocht naar hoe de Heere ons zou willen gebruiken voor een plek voor ons als gezin op deze boerderij.”
We zijn in gesprek met een bevlogen echtpaar. Het enthousiasme om deze jongerenopvang te runnen, straalt van hen af. Ze zijn bewogen met de jongeren die bij hen wonen. Jongeren bij wie het leven vastliep, maar die op deze plek nieuw zicht op een goede toekomst krijgen.
Tine: “Het is bijzonder om een stukje in hun leven met hen op te mogen lopen. We bouwen een stukje mee aan hun leven. Dat doen we door er gewoon voor ze te zijn. Geholpen door zo’n dertig vrijwilligers.”
Gerwin: “Het is belangrijk als er rust en stabiliteit in huis is. Dan is er ruimte voor openheid en aan jezelf werken.”

Tegenwind als roepstem
”Het is een roepstem voor je!”, wordt nog wel eens gezegd. Wat betekent dat? En wat gebeurt er als die roepstem geheiligd wordt?
De Heere spreekt door Zijn Woord en Geest. We hebben ons hart van God losgescheurd en aan de zonde gegeven. De Heere waarschuwt voor de straf. Hij roept tot bekering. Mijn zoon! [Mijn dochter!] geef mij uw hart (Spreuken 23:26).
Met Zijn daden ondersteunt de Heere wat Hij zegt. Voel je je uitgeschakeld? De Heere neemt je apart voor Zijn roepstem. Is er pijn en verdriet in je leven? De Heere laat je voelen dat je Zijn Woord ter harte moet nemen. Loop je vast in alle vragen en onzekerheid?
De HEERE ziet het, want Hij aanschouwt de moeite en het verdriet, opdat men het in Uw hand geve (Psalm 10:14).
Het is nodig dat de Heere de roepstem heiligt. Dan laat de Heilige Geest je de waarheid van Gods Woord voelen in je hart. Zo werkt de Heere de bekering (2 Korinthe 7:10). Bij ons is de verlorenheid; de zaligheid is alleen door het geloof in Christus. Dit is de levensles die ook jij moet leren en waar de Heere bij Zijn kinderen steeds op terug moet komen.
De Heere is het roepen nog niet moe. Neem Zijn Woorden, maar ook Zijn daden ter harte.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen